Echte schoonheid zit van binnen

Brugge ongezien. Invisible. Unseen – Nico Blontrock, Rudy De Nolf, Chris Weymeis –– De Boekenmaker (verdeeld via Mythras Books) – 176 blz.

De coronapandemie en de daaraan gekoppelde lockdown was een nare periode, maar het heeft er ook voor gezorgd dat heel wat creativiteit naar boven is gebracht. Zo rijpte bij de auteurs van dit boek het idee om eens iets totaal anders te brengen over de Vlaamse stad Brugge. Ze trokken de gebouwen in en openbaarden de binnenkant. Het leverde een boek op met zelden geziene beelden. Een verborgen kunststad in een kunststad.

Veel gebouwen in Brugge zijn ontoegankelijk voor het grote publiek. Enkel bij speciale gelegenheden zoals Open Monumentendag is het soms mogelijk een kijkje te nemen. Voor dit boek maakten de samenstellers een lijstje op van plaatsen waar ze interessante foto’s hoopten te kunnen maken maar ook boeiende verhalen dachten te vinden.

Het resultaat van hun zoektocht hebben ze gebundeld in een vijftigtal bijdragen van twee tot zes bladzijden. De plaatsen zijn gerangschikt volgens de straatnaam waar ze zich bevinden. De meeste gebouwen bevinden zich binnen de tweede stadsomwalling (het zogenaamde ‘ei van Brugge’) of in de onmiddellijke omgeving zoals het stationsgebouw en de elektriciteitscentrale van La Brugeoise in Sint-Michiels en het kasteel Ten Berge in Koolkerke. Naast officiële gebouwen en instellingen, kerken en kloosters zijn ook privégebouwen opgenomen uit de oude maar ook recentere geschiedenis van de stad.

Heel wat bekende plaatsen passeren de revue. We nemen een kijkje in het huis van de grootjuffrouw in het begijnhof. We bezoeken de bekende blikvangers zoals het stadhuis, het Sint-Janshospitaal en het belfort op de Markt. We dwalen af naar delen van de stad die niet zo gekend zijn bij de gemiddelde toerist zoals het Adornesdomein,  de Sint-Sebastiaansgilde of het zwembad Jan Guilini. Soms is er wat aandacht voor trivia zoals het hoogste toilet van de stad dat zich bevindt in het belfort. Over sanitaire installaties gesproken: ook die van het Brugse Vrije zijn opgenomen maar die zijn bekleed met Delftse tegels.

De samenstellers hadden niet alleen oog voor de binnenzijde van toeristische blikvangers maar ook voor plaatsen die voor de gewone Bruggeling herinneringen zullen oproepen. Zo keren de auteurs nog eens terug naar de Korrekelder aan het Kraanplein. Dit theater dat in 1961 de deuren opende vormde een progressief tegengewicht voor de behoudsgezinde repertoiretheaters en schouwburgen.

Iedere bijdrage is voorzien van goed onderbouwd beknopt commentaar in het Nederlands, het Frans en het Engels. Een van de samenstellers is Chris Weymeis, een stadsgids die reeds vele publicaties over de stad heeft uitgebracht en ook een wekelijkse bijdrage verzorgt in de lokale Krant van West-Vlaanderen. Het boek bevat trouwens een aantal weetjes die zelfs bij veel stadsgidsen niet gekend zijn. Zo heeft de Ezelpoort ooit nog gefungeerd als beperkte watertoren voor onder andere het zwembad Jan Guilini. Ronduit prachtig zijn de foto’s van Rudy De Nolf met veel aandacht voor details in de interieurs.

Met deze aanpak wordt een ruim publiek aangesproken. Niet alleen de Bruggeling krijgt een interessant boek in handen. De internationale toerist neemt met deze publicatie een waardevolle herinnering mee naar huis over een deel van de stad dat ‘ongezien’ is in beide betekenissen van het woord. Een stadsplan met aanduiding van de besproken plaatsen had voor die toerist een meerwaarde kunnen betekenen.

Over de stad Brugge zijn al tientallen boeken verschenen maar dit werk vormt een aantrekkelijke aanvulling en meerwaarde door de originele aanpak en de zeer verzorgde vormgeving.

Kris Muylle