Wat ik allemaal zou kunnen zeggen – Tiny Fisscher & Katrin Laureijssens – Illustraties: Eva Neirynck
Een vermakelijk nadenkboek
Achttien hoofdstukken staan er in dit boek. Te beginnen met het hoofdstuk ‘De vraag’ en eindigend met het hoofdstuk ‘Het antwoord’. De hoofdstukken daar tussenin gaan over onderwerpen die heel divers zijn. Ik kon er niet echt een lijn in ontdekken, maar wie goed leest vindt wel wat dwarsverbanden. Bovendien zal de diversiteit de lezers prikkelen. De onderwerpen zijn: De keuze – Het schilderij – Het weer – De smartphone – De waterlelie – Het winkelwagentje – De schaduw – De reuzenbalsemien – De robot – De mist – Het cadeau – De kleerhanger – De speeltuin – De microfoon – De begraafplaats – De grond. De hoofdstukken beginnen met een verhaaltje over het desbetreffende onderwerp geschreven door Tiny Fisscher. De verhaaltjes bevatten vaak al vragen, maar Katrin Laureijssens, die filosoof is, bedacht nog meer vragen, soms een ‘dilemma’ of een opdracht ‘creatief denken’ of ‘doen’.
Rustig lezen
Kortom dit is een boek dat je niet even op je gemak kunt lezen en dan terzijde kunt schuiven. Nee, dit boek zet de lezer aan tot nadenken over alle bovengenoemde onderwerpen. Je kunt dit in je eentje doen, maar het is veel leuker om een klankbord te hebben. Dus met een vriend of vriendin of het gezin en natuurlijk in de klas met juf of meester en klasgenoten. Dan kunnen de opdrachten gezamenlijk worden gedaan en kom je tot de ontdekking dat er veel verschillende standpunten en meningen zullen zijn.
Bij het hoofdstuk ‘De begraafplaats’ staat ‘Bedenk 12 dingen die het leven de moeite waard maken.’ en ‘Stel dat je afscheid moet nemen van iets of iemand waar je veel van houdt en je zelf mag kiezen op welke manier. Teken hoe dat eruit zou zien.’ Natuurlijk kun je, als je tekenen te moeilijk vindt, omschrijven hoe je het zou doen. Bij ‘De speeltuin’ is de doe-opdracht: ‘Bedenk een spel met drie gekke, verwarrende, onnozele of frustrerende regels. Probeer het uit.’ Deze opdracht vind ik heel leuk en prikkelend. Ik krijg er zelf al zin in.
De illustraties van Eva Neirynck zijn grappig en kleurrijk. Er staan er drie op spreads zonder tekst. Niet doorbladeren, maar even goed kijken. Ze staan natuurlijk niet voor niets apart. Een rustpunt of juist een prikkel om zelf wat te bedenken? Dat bepaal je zelf.
Wat ik allemaal zou kunnen zeggen is een boek dat creatief denken, wat filosoferen natuurlijk is, stimuleert. Een enthousiasmerend boek, niet alleen voor kinderen vanaf een jaar of acht, maar ook leuk voor volwassenen.
