Moederliefde met grenzen
Thriller – Suzanne Hazenberg – Anthos – 256 blz.
Ymke, getrouwd met Andy en moeder van vier pubers (drie jongens en een meisje) is scenarioschrijfster en haar grote wens is tevens om een thriller te schrijven. Als dialoogschrijfster schrijft ze voor een dagelijkse soap, waar we als lezer een groot aantal scenes van mee mogen lezen. Ze heeft personages met bepaalde karakters. Deze karaktertypes gebruikt ze ook in het dagelijks leven. Vooral als het gaat om bijvoorbeeld het gedrag van haar kinderen te verklaren. Die thriller moet er nog komen. Daar heeft ze zich al goed voor ingelezen en de grote lijnen van het verhaal zijn al wel rond. Maar wat is het plot? Ze kan maar niet iets verzinnen dat origineel, gruwelijk en goed genoeg is.
Daarnaast is Ymke moeder. Een overgeorganiseerde moeder! Naast haar werk moet ze vooral opruimen, wassen, strijken, opruimen en geen mens steekt een hand uit. Dat levert hilarische stukken tekst op!
“Ik was 2184 onderbroeken per jaar (even aangenomen dat de jongens inderdaad elke dag een schone aantrekken) en heb dus in de afgelopen vijftien jaar 32.760 onderbroeken gewassen. En dan heb ik de schrikkeljaren niet eens meegerekend.”
Het leven van het gezin, of eigenlijk in eerste instantie van Ymke, krijgt een schok als ze een plastic tas vol blonde haren vindt. Daarnaast blijkt vriendin Britt van zoon Lloyd vermist. En ook diens vriendin Daphne. Ymke besluit de haren te verstoppen tot ze er een verklaring voor heeft. Al gauw is de politie veel en vaak te gast. De verdenkingen vallen op Lloyd, maar die ontkent in alle toonaarden. Ymke zoekt verder, verzwijgt steeds meer en komt vaker en vaker ongeregeldheden op het spoor. Wat zat er in eerste instantie in die plastic tas? Wat weten de twee andere zonen van de zaak? Waarom wordt Lloyd zo kaal? En waarom is dochter Lynn zo depressief?
Nadat Ymke het dagboek van Lynn heeft gelezen vallen de puzzelstukjes op hun plaats. De angst en wanhoop zet zich om in boosheid en haat. Ze heeft de verdachte gevonden. Maar is hij het ook werkelijk? Zijn de dingen echt zoals ze lijken?
Suzanne Hazenberg lijkt naast je te zitten, als je het boek leest. Het is zo natuurlijk geschreven, dat het lijkt alsof ze het verhaal vertelt. Een heel normaal gezin, met hilarisch herkenbare momenten. Ik heb me de tranen gelachen om bepaalde situaties, zoals de toestanden rondom het thuiswerken van Ymke en het onbegrip daaromheen. De ellende die Ymke ondervindt als ze haar man wil verleiden en die poging niet helemaal goed afloopt. Maar ook de diepere achtergrond, zoals later zou blijken. De gewone, alledaagse zaken, die je normaliter niet in een boek zou verwachten, komen gewoon aan bod en blijken dan ook nog een reden te hebben. Goed gevonden!
Suzanne Hazenberg heeft een juweeltje geschreven, een verhaal dat helemaal niet vreemd hoeft te zijn, hoewel je natuurlijk nooit in deze situatie zou willen komen. De personages zijn knap omschreven, het dagelijks leven van het gezin is zo normaal als het maar kan. Het enige dat ik jammer vind aan het verhaal is het taalgebruik van de kinderen naar vooral hun moeder toe (ik dacht het toch niet!) en het feit dat alcohol en verkeer samen gaat. Nee, dus echt niet! Maar verder niets dan lof, voor deze knap geschreven thriller!
One thought on “Moederliefde met grenzen”