Rossy dat krantenkind van An Rutgers van der Loeff
Een droom, die in vlammen opging…
Marie en Ricky Charlotto hebben net hun eerste kindje gekregen. Een piepklein meisje, dat ze Eleonora Roswitha Alberta hebben genoemd. Ze is zo klein, dat ze als eerste kindje in een couveuse komt te liggen. En wereldwonder, waar ook gretig aandacht aan wordt geschonken. De Charlotto’s verdienen per maand een voor die tijd groot geldbedrag voor elke maand dat hun dochter leeft. En een nog groter bedrag, mocht ze sterven.
De toekomst is rooskleurig: ze maken wilde plannen en hoeven zich nergens zorgen om te maken. Maar in de na-oorlogse dagen van de USA gaat het niemand voor de wind. Ook voor de Charlotto’s is het leven niet makkelijk. Ricky verliest zijn baan en ze moeten leven van het geld dat Marie verdient. Niet eenvoudig, met acht kinderen.
Iedereen helpt waar hij kan. Rossy, zoals ze genoemd wordt, brengt kranten rond. Er heeft altijd wel iemand iets te mopperen. Het arme gezin redt het maar net. Tot Rossy op een dag een stukje grond vindt, waar niemand wil wonen. Ze besluiten er een huisje te bouwen. Tot groot ongenoegen van de buren, die het gezin maar vies en lawaaiig vindt. Dan gebeurt er een ramp: de kachel ontploft. Rossy weet nog net haar broertje uit zijn wieg te grijpen en daarmee redt ze zijn leven. Maar ze is zelf ernstig gewond. Flinke brandwonden en ze moet haar hand missen.
Rossy verblijft maanden in het ziekenhuis. Haar goede daad blijft niet onbesproken. Het gezin, maar vooral Rossy staat van het een op het andere moment in de landelijke belangstelling. Iedereen wil zijn beste kant laten zien om het gezin te helpen. Ze krijgen van alles, de meest zotte spullen. Iedereen helpt mee, zelfs de buren. Er komt een nieuw huis, dat helemaal ingericht wordt. Maar Rossy blijft gewoon. Ze vindt al die aandacht maar onzin. Ze wordt er verlegen van. Voor haar is het belangrijkste dat iedereen nog leeft en dat ze weer bij elkaar wonen. Dat ze leert leven zonder haar hand, haar grote handicap. Dat kan, doordat er geduld en liefde is in haar gezin. Ze heeft weer een plek om te wonen. Ze heeft alles wat ze nodig heeft. Zelfs zonder al die fratsen van buitenaf.
De stapel boeken, die mijn ouders hadden, was geweldig interessant. Prachtige verhalen van vlak na de oorlog. Dit boek was er één van. Diepe indruk maakte het op me: zo’n arm gezin, dat zich maar moest redden. De heldendaad van Rossy, de grote prijs die ze daarvoor betaalde. Maar ook de vele giften maakten indruk. Zou ik daar blij mee geweest zijn, vroeg ik me regelmatig af.
Rossy dat krantenkind is nu een gedateerd verhaal. Zo werkt het niet meer (hopen we toch maar). Maar het maakte wel wat los in me. Toen al. En nu denk ik nog steeds met veel plezier terug aan die spannende hoofdstukken. Bij dit oude verhaal uit 1952 hoort de originele kaft. Het oranje plaatje met de groene kantlijn. Geen nieuwe versie, dat past niet.
Mocht ik het ooit tegenkomen op een boekenmarkt, dan zal ik het zeker meenemen. Om nog eens te kijken of het weer dezelfde indruk maakt.
