Aangrijpend verhaal

De trein van vier over twaalf – Conny Palmkvist – Vertaling: Lammie Post-Oostenbrink – Kluitman – 144 blz. 

Soms valt het echt niet mee om een recensie te schrijven. Een boek voor jonge kinderen vanaf een jaar of 11 kan al zo aangrijpend zijn, dat de brok in je keel ook tijdens het schrijven maar niet wil verdwijnen. En eigenlijk kan ik niet anders zeggen dan dat dit boek over de twaalfjarige Nicolaus zo mooi is. Het is een verhaal over een moeder die op sterven ligt. Nicolaus is in het ziekenhuis wanneer hij van de kamer waar zijn moeder ligt en zijn vader zit, wegloopt en met de lift naar een onbekende bestemming vertrekt. Dat is het fantasiegedeelte van het boek, want hij vertrekt dan met een trein die door de tijd reist en waar hij momenten die hij heeft meegemaakt met zijn moeder opnieuw beleeft. Sommige dingen beleeft hij zo sterk, dat hij ze het liefste opnieuw zou willen meemaken.

Af en toe zoekt hij afleiding door met zijn telefoon te scrollen en filmpjes en foto’s van honden op te zoeken. Je merkt door het hele boek dat hij niet weet hoe om te gaan met de situatie. Maar mijn ervaring is dat volwassenen het ook vaak al niet weten, dus voor zo’n twaalfjarige jongen is het bijna niet te doen. Het is echt een boek over loslaten en afscheid nemen. Het staat helemaal vol met wijsheden, waar ik vaker de tijd voor nam om ze nog een keer te lezen. Een van de meest bijzondere wijsheden is wel het woord “hartkippenvel”. “Dat krijg je als je hart kapotvriest van al dat verdriet dat je op je ziel draagt.” Een jeugdboek dat ook heel erg geschikt is voor volwassenen en de oudere jeugd.

Ineke van Nispen