Aftikkende seconden in beklemmende school shooting

Drie uur – Rosamund Lupton – Vertaling: Mariëtte van Gelder – Boekerij – 361 blz.

Rosamund Lupton was jarenlang scriptschrijver voor televisie en film. Haar debuutthriller Zusje verscheen in 2010 en werd in Engeland een grote hit. Ze won o.a. de Richard & Judy Award voor Beste Debuut van 2011, er zijn meer dan een half miljoen exemplaren van verkocht en inmiddels zijn de filmrechten ook verkocht.

Drie uur is 180 minuten of 10.800 seconden. Het kan een ochtend werken zijn, een bezoek aan het theater, een wandeling door een besneeuwd bos. Of een eeuwigheid wachten op nieuws, terwijl de seconden aftellen naar iets verschrikkelijks…

Op een koude winterdag wordt een vooruitstrevende Engelse school opgeschrikt door een brute gijzeling. De dader heeft aangekondigd dat drie uur na het eerste schot een bloedbad zal volgen. Wie is hij? Is hij alleen? En waarom heeft hij het juist op deze school gemunt? Terwijl de angstaanjagende waarheid stukje bij beetje aan het licht komt, tikt de klok meedogenloos door.

Het woord ‘meedogenloos’ wordt gebruikt in de flaptekst, en meedogenloos is het, dit boek. Ondanks de knallende opening moet Drie uur even op gang komen, maar op een gegeven moment houdt Lupton je in haar greep tot en met de laatste minuut. Tergend langzaam kruipen de seconden voorbij, maar eigenlijk gaat het ook veel te snel. Je hoort de klok tikken op de achtergrond, je hoort iedere seconde en toch hoop je dat de tijd nog lang niet op is. Je schutters geven de politie drie uur, drie uur om iedereen te redden, drie uur om een enorm bloedvergieten te voorkomen. Drie uur is beklemmend en houdt de lezer vast tot het einde.

De hoofstukken zijn een chronologische weergave van de drie pijnlijke uren. Het begint om 09.16 uur en dat is dan ook de titel van het eerste hoofdstuk. Lupton is de alwetende verteller en haalt dan ook in iedere hoofdstuk een flink aantal personages tevoorschijn die allemaal op dat moment iets meemaken en verstrikt raken in hun eigen gedachten en emoties. Je voelt de angst, de woede, en de hoop, alle emoties raken je tot op het bot. Door de vele wisselingen moet je wel steeds schakelen, en soms even goed opletten bij wie je nu weer op de schouder bent beland. Natuurlijk is het ene personage interessanter en leuker dan het andere, maar ze zijn allemaal op hun eigen manier belangrijk om het verhaal te vertellen.

Dit boek gaat in de basis over een school shooting, zoals we die vooral kennen uit de Verenigde Staten. Maar er komende meer actuele onderwerpen voorbij, zoals Syrische vluchtelingen, Islamitische Staat en extreemrechtse reacties daarop binnen Europa. Daarnaast wordt er een breed uitgemolken link gelegd met het klassieke toneelstuk Macbeth.  Uiteindelijk gaat het vooral om liefde, in alle vormen, en hoe we samen sterk zijn.

Felice Beekhuis