Als je ongewenst zwanger blijkt te zijn

De langste één minuut – Diet Groothuis – Volt – 189 blz.

Diet Groothuis debuteerde met jeugdpoëzie, was stadsdichter en geeft poëzieworkshops op basisscholen. Ze studeerde Engelse taal- en letterkunde en Literatuurwetenschap. Daarnaast volgde de studie Writing for Performance aan de Hogeschool van de Kunsten.  Het is dan ook niet zo vreemd dat deze roman in vrije versvorm is geschreven. Haar liefde voor taal en poëzie vind je hier zeker in terug.

De cover en de weinige zwart/wit illustraties in het boek zijn van de hand van illustrator Jantien Derks. Dit is haar debuut als boekillustrator. De cover vind ik goed bij het thema en de titel passen. Ook de illustraties in het verhaal zelf passen goed bij de tekst, maar het zijn er slechts een aantal en ze hebben voor mij geen meerwaarde. Misschien dat het voor de jongere lezers wat meer luchtigheid aan de tekst geeft.

Het thema van het verhaal is ongewenste zwangerschap. Volgens het persbericht hebben jongeren anno 2024 vaker onveilige seks en neemt het aantal abortussen in Nederland toe. Reden genoeg om dit bespreekbaar te willen maken en als je voor dit gegeven komt te staan dat elke beslissing die je neemt de juiste is (voor jou) als je hem maar weloverwogen maakt.

Hoofdpersoon Mel woont net op kamers. Ze heeft een relatie met Boris, maar tijdens haar vakantie rommelt ze met een ander. Ze gebruikte geen condooms of andere voorbehoedsmiddelen. Bij thuiskomst blijkt ze zwanger en weet ze niet zeker wie de vader is. Ze ondergaat een achtbaan van gevoelens én vragen waar ze antwoorden op zoekt. Al snel bedenkt ze dat het nu de tijd niet is om een kind op de wereld te zetten en dat brengt weer de vragen mee wie ga ik wat (en wanneer) vertellen. Een vriendje dat de baby wel wil onderhouden, een conservatieve streng gelovige vader, een moeder en zusje, kortom genoeg mensen in haar omgeving. Ieder met een eigen idee en mening, terwijl ze toch zelf de knoop moet doorhakken.

Eerder las ik (met plezier) boeken in vrije versvorm van Sarah Crossan. Die kan je niet echt met deze opzet vergelijken, maar ze waren wel de reden dat ik dit boek wilde lezen. De twee auteurs hebben een eigen stijl, maar gemeenschappelijk hebben ze dat de teksten heel laagdrempelig zijn. Er is weinig tekst en een bepaald ritme waarop je vlot leest.  Ik vind het knap dat iemand met weinig woorden zoveel gevoelens kan overbrengen aan de lezer. En zeker in dit geval door een maatschappelijk probleem aan de kaak te stellen. Het zou fijn zijn dat door het lezen van dit verhaal mensen de gesprekken aan gaan.

Je kunt dit boek op twee manieren lezen. Of je vliegt er doorheen vanwege het tempo of je staat stil bij de schrijfvorm en of het qua taal goed in elkaar steekt. Ik weet zelf te weinig af van poëzie of het vrije vers. Dus dat laatste doe ik niet. Ik weet alleen wat ik er persoonlijk van vind. Over het geheel vond ik het een prima boek. Sommige stukjes tekst spraken mij niet zo aan, maar over het geheel vond ik het een fijn leesbaar verhaal. Het is de auteur gelukt om het onderwerp van verschillende kanten te belichten in een beknopt aantal pagina’s en met weinig tekst. Je snapt als lezer het dilemma van de hoofdpersoon en snapt haar keuzes. En wie weet zet het sommige, jonge lezers, aan het denken.

Conny Schelvis

.