Boeiende verhalenbundel over het Muiderslot
Kinderen van het Hoge Huys – Schrijvers van de Ronde Tafel – Uitgeverij Menuet – 141 blz.
Deze verhalenbundel is geschreven door een groep schrijvers, die zich ‘De schrijvers van de Ronde Tafel’ noemen. Een naam die tot de verbeelding spreekt. Het zal dan ook niet verbazen dat ze allen historische jeugdboeken schrijven. Op de website van Uitgeverij Menuet zijn alle schrijvers te vinden. De verhalen over hen zijn minstens zo interessant als het boek zelf. Zo zitten er historici tussen, journalisten, is er een schrijver wiens kinderen raketjes maakten van zijn griffels en maakte één van de schrijvers als kind een museum van zelf gevonden schatten. Gerard Sonnemans vertelt dat hij zijn hele leven al leeft in het verleden. Alles wat oud is, trekt hem aan: hoe de mensen leefden, hun avonturen, maar ook hun stommiteiten. Hij vraagt zich in zijn boeken af waarom mensen elkaar steeds weer opnieuw met oorlog, geweld en onrecht in de ellende storten. Een terechte vraag, lijkt mij. Een ander lid van de groep, Martine Letterie, wil haar lezers laten zien, hoezeer de geschiedenis ons leven nu bepaalt. Dat maakt het lezen van historische boeken zo interessant, je kan er altijd weer wat van leren.
Wat de groep bindt, is dat ze allen van geschiedenis houden en daar graag boeken over schrijven. Ze komen regelmatig bijeen op plaatsen die iets met geschiedenis te maken hebben. De illustraties in de bundel zijn gemaakt door Jan Lieffering, eveneens een Menuet-lid. Zijn illustraties passen uitstekend bij de verhalenbundel, hij weet het kasteel en zijn bewoners mooi neer te zetten. Er hadden misschien iets meer illustraties in het verhaal gemogen, maar dat komt wellicht door mijn voorkeur voor tekeningen.
De verhalen gaan over de kinderen van P.C. Hooft en zijn echtgenote Heleonora Hellemans. Zij groeiden op in het Hoge Huys, ook wel bekend als het Muiderslot, waar zij de zomers doorbrachten. Voor de winter begon vertrokken zij weer per trekschuit naar Amsterdam, waar het huis makkelijker warm te stoken was, en ’s winters meer te beleven viel. Het is erg leuk om de verhalen te lezen over het Muiderslot, zo kan je je een beeld vormen van hoe het leven in die tijd geweest moet zijn. De verhaaltjes zijn allemaal even spannend en boeiend geschreven, en doordat het steeds over dezelfde kinderen gaat, is het interessant om te zien hoe ze groeien en zich ontwikkelen en wat ze daarbij allemaal meemaken.
Ook is het leuk om gewoon eens een kijkje te nemen in het leven in de zeventiende eeuw. Hoe reisden mensen en wat aten ze? Hoe speelden de kinderen eigenlijk en gingen ze ook naar school? Achterin het boek staat een verklarende woordenlijst. Ook wordt uitgelegd wie de personen, die in het boek beschreven worden, waren. En dan is er ook nog een spel te vinden waarbij je zelf kan uitvogelen wie de dief is van de pot met goud!
Over het algemeen ben ik niet zo’n fan van verhalenbundels. Meestal doe ik dan aan ‘cherrypicking’ en kies de leukste verhalen eruit. Dat is bij dit boek niet nodig, de verhalen zijn allemaal even leuk. Bovendien worden ze in chronologische volgorde verteld. Zo zie je de kinderen die het Hoge Huys bewonen helemaal opgroeien. Wat me opvalt bij deze bundel, is dat het lijkt of de verhalen door één persoon geschreven zijn. De schrijfstijlen lijken heel erg op elkaar, er is geen verhaal dat er ineens tussenuit springt. Dat leest erg prettig, het is daardoor een doorlopend verhaal geworden. Wat mij betreft mag deze schrijverskring best vaker een historische roman schrijven!
