De belevenissen van een geschift escortmeisje
De wonderen – Claire Castillon – Anthos – 185 blz.
De wonderen is de eerste roman van de Franse schrijfster Claire Castillon die in het Nederlands is vertaald, na de verhalenbundels Incest, De liefde is van iedereen en Luchtbellen. In al deze verhalen worden de relaties tussen familieleden en partners zwaar onder druk gezet, wie zwak is wordt gepakt.
Zo ook in De wonderen waarin Evelyne de hoofdrol vertolkt. Ze haat haar vader omdat deze haar hond achter de auto bindt omdat deze te veel blaft, het beestje overleeft het maar amper en wordt nooit meer de oude.
Haar moeder heeft problemen van seksuele aard; problemen met haar ‘gaatje’. Dit maakt haar onzeker en erg onderdanig, een gewillig slachtoffer van Evelyne en haar vader. Ze laat zich zonder verweer slaan en beledigen, ze ondergaat alles alsof het haar taak als moeder en vrouw is. Evelyne heeft last van ‘klokjes’, woedeaanvallen waarin ze zichzelf niet kan beheersen. Oftewel, ze is een beetje verknipt.
Wanneer ze volwassen is, trouwt ze met de Italiaanse pizzabakker Luiggi en krijgen ze een dochtertje. Evelynes leven lijkt op orde. Maar ondertussen begint ze een glansrijke carrière als escortmeisje en gaat ze vreemd met Daniël, van wie ze uiteindelijk ook niet veel kan verdragen. Kortom, haar leven is een beetje ontwricht.
Seks speelt een belangrijke rol in het verhaal. Haar moeder kan het niet, maar zelf doet Evelyne het des te meer. Het begint al wanneer ze op 13-jarige leeftijd een collega van haar vader verleidt. En tijdens haar volwassen leven verdient ze haar geld door mannen te behagen. Seks is de rode draad in Evelynes leven. Castillion weet het beroep van escortmeisje zo te beschrijven dat je in eerste instantie niet begrijpt wat ze ermee bedoelt: “Dat was beter dan interieurverzorgster, ik zou mensenverzorgster worden, in zekere zin aanvoerder van een mannelijk ministerie. Ik zou gaan regeren. Nog voor ik de baas van het bureau waar ik in dienst zou treden had ontmoet.”
De schrijfstijl van Castillon is wel iets waar je in het begin van het boek aan moet wennen. Het is zo nu en dan wat warrig, en de schrijfster gebruikt erg veel komma’s, waardoor je soms aan het eind niet meer weet hoe de zin begon. Met name in gedachtegangen en citaten worden komma’s veelvuldig gebruikt, waarschijnlijk om de chaos in Evelynes hoofd te laten zien.
“Het werd een obsessie voor hem, hij zocht druk in allerlei gidsen en vond een bestemming die voor mij een verrassing moest blijven, maar hij verklapte het toch, omdat hij wilde weten wat ik ervan vond, dan moest ik het gewoon weer vergeten, maar ik had helemaal geen idee waar ik wel of niet heen wilde.”
Wat de soms warrige schrijfstijl deels opheft, is dat het boek wel is geschreven in korte hoofdstukken. Deze maken het toch enigszins overzichtelijk. Verbijsterend is hoe de gedachten van hoofdpersoon Evelyne worden neergezet. Je wordt – al is het soms vaag – meegetrokken in haar leven en in haar brein. Ze is niet goed bij haar hoofd, en neemt zeker geen blad voor haar mond. “Als ik me dood verveel, denk ik na over een voornaam voor de baby, ik kan maar geen goede naam bedenken. Luiggi vindt Corinne mooi. Ik denk dat dat meer iets voor achterlijke mensen is. Negen maanden wachten om met een Corinne opgescheept te zitten, dan kun je het kind net zo goed meteen laten aborteren.”
Felice Beekhuis
