Diepgewortelde haat
Gevarenzone – Jennefer Mellink – Clavis Books – 204 blz.
Jennefer Mellink (Amersfoort, 1985) is opgegroeid in Leusden. Ze debuteerde in 2014 met de spannende en zenuwslopende thriller Gebroken. Dat boek werd lovend ontvangen en daarna volgde de thriller Kwaad bloed. Jennefer schrijft ook columns en korte (spannende) verhalen die zijn verschenen in diverse verhalenbundels en tijdschriften. Ook heeft ze zes jaar lang boekrecensies geschreven voor Hebban/Crimezone. Behalve als auteur werkt ze parttime als medewerker binnendienst bij een bedrijfsmakelaar. Gevarenzone is haar derde thriller voor young adults.
Pip heeft voor de zoveelste keer ruzie met haar moeder. Ze is het zat, spuugzat. Haar moeder vindt dat ze te laat naar bed gaat, loopt te lanterfanten en ga zo maar door. De ruzies lopen soms zodanig uit de hand, dat er klappen vallen en Pip regelmatig onder de blauwe plekken zit. De 18-jarige Pip doet heel stoer, maar ondertussen… Sinds Pip samen met haar moeder een ongeluk heeft gehad, slaapt ze slecht en heeft ze regelmatig nachtmerries. Haar moeder is erg veranderd door het ongeluk en zelfs Pip’s haar vader is vaak ten einde raad.
Dan vindt Pip een baan en een huis. Eindelijk is ze verlost van haar moeder, van alle ruzies. Haar vriendin Sanne helpt haar met het inrichten van het huis en dan is het tijd voor een housewarmingparty. Een van haar vriendinnen neemt als cadeau een ouijabord mee. Dit is het begin van vreemde en angstaanjagende gebeurtenissen. In plaats dat Pip blij moet zijn met haar baan en haar huis, voelt ze zich alleen maar onveilig. Maar is het ouijabord daarvoor verantwoordelijk of is hier heel wat anders aan de hand…
‘In het huis van mijn ouders voelde ik me klein en kwetsbaar en niet welkom bovendien. In mijn eigen huis voel ik me niet langer veilig, allemaal door dat stomme ouijabord. Dat bord heeft iets losgemaakt wat er niet was.’
De proloog van Gevarenzone is cursief geschreven en beschrijft een beangstigende situatie. Een aantal keren zullen we cursief geschreven passages tegenkomen, verteld vanuit de derde persoon, waar in de loop van het verhaal meer duidelijkheid over wordt gegeven. Het verhaal zelf wordt vanuit het perspectief van Pip verteld, in de eerste persoon. De situatie thuis is onhoudbaar en je voelt de frustratie van Pip, maar ook haar verdriet en machteloosheid. Haar moeder is niet in staat haar liefde en genegenheid te geven. Een hard gelag voor Pip, en snappen doet ze het niet.
‘Er klonk een oorverdovende knal. Ze werd getroffen door een schelle piep in haar oren. Daarna leek het of de aarde stilstond.’
Voordat het echt spannend gaat worden, lees je in Gevarenzone over Pip en haar start van een nieuw leven. Je leert Pip op deze wijze goed kennen en het personage krijgt zo een goede uitwerking. Tussendoor zijn er situaties die een onderhuidse spanning in het verhaal brengen. Na de housewarmingparty wordt de spanning steeds meer opgevoerd en er komt een unheimische en beklemmende sfeer te hangen. Jennefer is er goed in de lezer op het verkeerde been te zetten en ook in Gevarenzone is het haar bijna gelukt mij een andere richting op te sturen. Het heeft geruime tijd geduurd voordat ik in de gaten kreeg hoe het in elkaar stak. Knap gedaan!
Met Gevarenzone heeft Jennefer weer een fantastische young adult thriller geschreven die moeilijk weg te leggen is. Het verhaal van Pip is vanaf de start intrigerend en naarmate de spanningsboog omhoog gaat wordt het alleen maar interessanter. Een beangstigende ontknoping waaruit haat, woede en wraak spreekt. Maar ook een waarbij de lezer als laatste zijn eigen fantasie mag gebruiken. Er wordt afgesloten met een cursief geschreven gedeelte waaruit blijkt dat je helaas niet altijd je kinderen kunt behoeden voor het kwade…
