Echt gebeurd!
Echt gebeurd. Waargebeurde verhalen live verteld – Paulien Cornelisse & Micha Wertheim – 2 CD’s – Rubinstein
In theatercafé Toomler in Amsterdam vindt iedere maand een bijzondere verhalenmiddag plaats. Onder het motto ‘Echt gebeurd’ mag iedereen die een vrolijk, droevig, dwaas of zelfs ongelooflijk verhaal te vertellen heeft het podium beklimmen en dat verhaal aan een publiek vertellen. Je hoeft geen ervaring te hebben als ‘performer’, de enige vereisten zijn dat het verhaal waar gebeurd moet zijn en dat je het zelf hebt meegemaakt. Het concept is bedacht in de Verenigde Staten, waar het als ‘The Moth’ sinds 1997 met groot succes wordt georganiseerd. De organisatoren van Echt gebeurd zijn Paulien Cornelisse, Micha Wertheim, Eva Maria Staal en Rosa van Dijk. Een selectie van het mooiste uit de afgelopen vijf jaar is nu uitgebracht als luisterboek.
Tien minuten nadat ik de eerste CD had gestart was ik verkocht. Het openingsverhaal is namelijk van een ontroerende schoonheid. Het is het relaas van een vrouw die bezig is aan een procedure om een kind uit China te adopteren. Dat is een traject dat jaren duurt. Halverwege dat proces krijgt ze het aanbod om een Chinees meisje onder haar hoede te nemen, waarvan de ouders – politieke vluchtelingen – zullen worden uitgewezen. Het meisje kan niet mee terug naar China en moet daarom bij een ‘moeder’ onderduiken. De kinderwens van de vrouw is groot, dus ze besluit daaraan mee te werken. Tijdens de overdracht van het kind loopt alles echter volstrekt anders dan gepland.
Ook het tweede verhaal is uitzonderlijk. Het wordt verteld door een politieman die terugkijkt naar de dag waarop Beatrix als Koningin werd ingehuldigd. Hij was toen een jonge politieman van 22 jaar, werkzaam bij de politie in Drenthe. Die dag werd hij met zijn collega’s in de hoofdstad ingezet, omdat daar rellen werden verwacht. Die kwamen er inderdaad. De man is chauffeur van een politiebus. Hij mag die bus onder geen beding verlaten en moet dus vanachter het stuur toezien hoe zijn collega’s door demonstranten – ‘gajes’ in zijn woorden – met stenen wordt bekogeld. Op een gegeven moment wordt het hem teveel, hij kan niet anders dan ingrijpen. Dat doet hij, maar zonder zijn bus te verlaten …..
Het luisterboek bevat vijftien verhalen. De onderwerpen, de verteltoon en de sfeer zijn uiterst gevarieerd. Mijn favoriet is de vrouw met de dwangneuroses. Die zijn inmiddels door therapie verleden tijd, hoewel ze nog wel iets heeft met het getal drie. Ook het verhaal van de succesvolle hoornist van het Residentie Orkest die van zijn fiets valt, zijn lippen bezeert en dan van het ene op het andere moment de koers van zijn leven moet bijstellen is verrassend. Een van de vertellers is Aaf Brandt Corstius. Haar droogkomisch gepresenteerde terugblik over twee van haar knuffelbeesten, haar jeugd, haar vader én haar therapie is een juweeltje.
De meeste verhalen overtuigen vooral omdat ze door amateurs worden verteld, door mensen zoals u en ik. Je merkt dat de meesten zich goed op het optreden hebben voorbereid, maar het blijft naturel. De teksten worden niet voorgelezen, men vertelt uit het hoofd. De presentatie van de verhalen deed mij soms denken aan voorstellingen die je ziet op het Cameretten Festival, de Delftse wedstrijd voor jonge cabaretiers: Dezelfde zorgvuldige voorbereiding, maar tegelijk ook dezelfde onbevangenheid. Een heel sympathiek luisterboek, dat ik zeker een tweede keer ga beluisteren.
