Elektrisch geladen strijd met de Elgen gaat door
Michael Vey, de macht van de Elgen – Richard Paul Evans- Vertaling: Astrid Staartjes – Kluitman – 407 blz.
Michael Vey, de macht van de Elgen is het spannende vervolg op het eerste boek Michael Vey, gevangene van cel 25. In het eerste deel ontmoeten we Michael en de andere elektrisch geladen kinderen van Dr. Hatch. In totaal zijn er vijftien elektrokids waarmee de kwaadaardige dokter experimenteerde. Michael leert meer over zijn krachten en wordt bijgestaan door twee van zijn beste vrienden Ostin(geen elektrokid) die heel veel weet en Taylor, een knappe cheerleader die mensen kan resetten, zodat ze vergeten waar ze zijn. De mensen onder Dr. Hatch worden de Elgen genoemd. Als Michael en zijn vrienden een van de locaties van de Elgen hebben bestormd en veroverd sluiten een aantal van de elektrokids zich bij hem aan en ze noemen zichzelf de electroclan. Aan het einde van het eerste boek kwamen ze tot de ontdekking dat Michaels moeder werd ontvoerd door het team van Dokter Hatch en in dit deel gaat Michael met zijn vrienden proberen haar op te sporen en haar te redden.
De electroclan krijgt steun van nog een paar jongeren die ze helpen bij hun strijd. Het kleine team wordt groter en machtiger, ook omdat ze hun krachten meer gaan trainen en kunnen controleren. Ieder kind heeft zijn eigen specialiteit. Achter in het boek staan alle kinderen genoemd met hun kunnen. Persoonlijk had ik het handiger gevonden als dit voor in het boek was geplaatst of al in het eerste deel.
In dit deel worden de krachten van de kinderen meer uitgediept en spelen ze een belangrijkere rol in het verhaal. Michael stuurt het team aan, maar er heerst gelijkheid en vertrouwen en zo kunnen ze de strijd aan gaan. Ook krijgen ze hulp van een mysterieus team met wie ze alleen via de telefoon contact hebben. Ze weten dus niet of ze die mensen kunnen vertrouwen of niet.
In 51 korte, tot zeer korte hoofdstukken wordt het verhaal verteld. De vormgeving is hetzelfde als het eerste deel wat ik altijd zeer kan waarderen bij series. Ook hier is gekozen voor genummerde hoofdstukken met een bliksemschicht bij het nummer. De kaft is al net zo mysterieus en als slogan staat er op “minstens zo goed als Twilight of Harry Potter”. Ik denk dat kinderen die deze boeken lezen Michael Vey ook zeker kunnen waarderen maar ze komen veel realistischer over dan bovengenoemde titels. Uiteraard is er mysterieuze sfeer maar Michael Vey komt over als de gewone jongen bij jou in de straat en dat maakt het denk realistischer en pakkender dan dat je in de sprookjesachtige Potter wereld stapt.
Evans schrijft met duidelijke taal, geen moeilijke woorden, als er al wat moeilijks voorbij komt legt de alleswetende Ostin het uit. Zijn stijl is pakkend en hij weet het zo te beschrijven dat je je gelijk een beeld vormt en die beelden zijn soms best luguber.
Er gebeurt veel, heel veel waardoor je op het puntje van je stoel verder wilt blijven lezen. Het boek is spannender en er zit meer verhaal in dan in het eerste deel. Het verhaal heeft meer actie met wilde achtervolgingen, meer geweld, meer gruwelijke bloederige details. Ik hoop dat de jeugdige lezers mee groeien met het verhaal, omdat ik het toch een stuk heftiger vond dan het eerste deel.
Conny Schelvis
