Geen lieve witte engelen
Eden – J.Sharpe – Zilverspoor – 296 blz.
J.Sharpe is het pseudoniem van Joris van Leeuwen (1986). Hij heeft verschillende mysterieuze thrillers en fantasyboeken geschreven en meerdere korte spannende verhalen. Hij staat er om bekend om verschillende genres met elkaar te mixen. Zijn thrillers bevatten vaak zowel horror, sci-fi of fantasy elementen. Elementen die ook zeker zijn te vinden in Eden, zijn laatste thriller. Of zoals hij zelf zegt een apocalyptische thriller.
Het verhaal gaat over Anna Meisner. Zij ontwaakt, naakt en in de war, vastgebonden op een stoel in een donkere ruimte. Tegenover haar zit een vrouw die sprekend op haar lijkt. Deze vrouw zet een pistool tegen haar hoofd en pleegt zelfmoord voor de ogen van Anna. Anna wordt dagen later gevonden, maar als ze ontwaakt in het ziekenhuis, merkt ze dat de politie haar niet als slachtoffer ziet maar als dader. Met onverwachte hulp weet ze weg te komen uit het ziekenhuis, maar in de buitenwereld wacht haar een onaangename verrassing waarbij engelen een wel heel bijzondere rol spelen.
Naast een korte omschrijving van de inhoud op de achterzijde van het boek valt mijn oog op de quote dat Engelen onder ons zijn, maar dat je beeld over de helpers van god verkeerd is, omdat het maniakale klootzakken zijn. Dit en de waarschuwing van de schrijver in het voorwoord zet een bepaalde toon die mij zeer nieuwsgierig maakte. Ook de cover past goed bij de stemming van het verhaal. Hij heeft iets duisters, iets ongrijpbaars.
Vanaf de eerste bladzijde zat ik gekluisterd in het verhaal. Een schokkend begin waarbij Anna uitzichtloos vastgebonden lijkt te zijn, maar op het nippertje in het ziekenhuis terecht komt, is zo realistische verwoord dat het kippenvel op mijn armen kwam. Anna blijkt een gat in haar geheugen te hebben en komt er langzaam achter wat er met haar gebeurd is.
Nadat Anna het ziekenhuis heeft verlaten, lijkt de wereld te vergaan. Engelen zijn op aarde gekomen om de mensheid uit te roeien. Anna besluit, als ze er op een gegeven moment alleen voor komt te staan, op de vlucht te slaan in de richting van de stad waar haar broer zou moeten wonen. Een gevaarlijke reis waarop ze het nodige meemaakt en waarbij je als lezer op het puntje van je stoel zit benieuwd waar ze nu weer terecht komt en vooral wie ze tegenkomt.
Het verhaal is in een ik-vorm geschreven maar wel met een wisselend perspectief waardoor de karakters meer uitgediept worden en je je ook meer kunt verplaatsen in hun gedachtegang. Zo is daar ook Abel, een engel, die zijn verhaal vertelt waardoor je een goed totaal beeld krijgt. Met name over het hoe en waarom de engelen zijn gekomen op aarde.
Eden zit buitengewoon goed in elkaar. Alles valt snel op zijn plaats. Het is een echte page-turner en het is bijzonder knap hoe de schrijver een combinatie van fantasy en werkelijkheid door elkaar weet te vlechten en het toch realistisch over kan laten komen. Er is geen moment dat ik als lezer dacht dat het teveel van het goede was. Het verhaal klopt gewoon, van begin tot einde blijf je geboeid doorlezen!
