Het nieuwe spookhuis – Tjerk Noordraven
Lekker griezelen, maar alleen als je echt durft!
Het boek begint alvast erg goed met een mooi geïllustreerde, griezelige voorkant, waar drie paar ogen vanuit het duister staren. Voor je begint met lezen volgt eerst een waarschuwing. Op een zwarte bladzijde staat te lezen dat het boek niet geschikt is voor bangeriken. Met uitroepteken. Je bent dus gewaarschuwd.
Nera woont samen met haar ouders op de kermis. Ze helpt ze in het spookhuis door de bezoekers te laten schrikken. Wanneer zij in een karretje langs komen rijden stapt Nera naar voren, met een zwarte kap op haar hoofd en een zeis in haar hand, luidkeels roepend ‘Ik kom je halen!’, waarna het karretje met krijsende kinderen weer verder rijdt. De laatste tijd gaat het echter minder goed met het spookhuis. Er komen steeds minder bezoekers en als er al mensen komen, lijken ze niet meer echt bang te zijn. Wat is er aan de hand? Al snel komen ze erachter dat er een nieuw spookhuis is verschenen, eentje die veel enger is dan die van Nera’s ouders.
Samen met haar vader bezoekt ze het nieuwe spookhuis, vermomd en wel. Daarbinnen zien ze de vreemdste dingen. Een jonge mummie die uit zijn sarcofaag tevoorschijn springt, een heuse faun en een vampier die heel snel in een vleermuis kan veranderen. Uiteindelijk staan ze oog in oog met een hond die wel drie koppen heeft en levensecht lijkt. Maar dat kan toch helemaal niet? Nera is vreselijk nieuwsgierig, ze moét weten wat er met het nieuwe spookhuis aan de hand is. Ze besluit er in haar eentje op af te gaan en ontdekt al snel dat de vreemde wezens niet nep zijn maar echt levende wezens! De baas van het spookhuis, een vreselijk nare dwerg houdt ze gevangen en Nera besluit dat ze hen wil helpen te ontsnappen. Dat laat de boosaardige dwerg natuurlijk niet zomaar gebeuren. Hij zint op wraak. En niet zomaar wraak, hij heeft echt een afgrijselijk plan bedacht! Brrrrrr!
Het nieuwe spookhuis bestaat uit korte hoofdstukken. Elke bladzijde van het boek is voorzien van griezillge illustraties, die de zijkanten van de bladzijden sieren en het verhaal nog wat extra duister maken. Ze worden op elke bladzijde herhaald. Er hadden zo hier en daar best wat meer illustraties van Esther Malaparte in het boek mogen staan zoals die op de cover, want die is lekker eng en maakt meteen nieuwsgierig. Het verhaal is vlot geschreven, met korte zinnen en eenvoudige woorden. Dit maakt dat het verhaal soms geschreven lijkt voor wat jongere kinderen, maar gezien de soms gruwelijke elementen lijkt me dat niet het geval. Het maakt het daardoor toegankelijk voor kinderen die wat moeite hebben met lezen of lezen niet zo erg leuk vinden. Maar kinderen die vlot lezen zullen en houden van griezelen zullen eveneens genieten van dit boek.
Boek bestellen!
