Openhartig onderwijsavontuur
Meester Mark draait door: Ten onder in het onderwijs – Mark van der Werf – Scriptum – 199 blz.
Mark van der Werf, verslaggever van het Algemeen Dagblad, heeft op zijn 35e genoeg CEO’s en Haagse parlementariërs geïnterviewd. Hij zegt de journalistiek vaarwel, gaat naar de PABO en wordt leraar op een basisschool in de binnenstad van Rotterdam. In Meester Mark draait door doet hij verslag van zijn nieuwe loopbaan. De onervaren meester maakt een vliegende start: hij strikt veters, plakt pleisters op kapotte knieën en leert zijn groep rekenen en schrijven. Helaas blijft het schooljaar niet zo idyllisch. Geleidelijk groeit bij de voormalige verslaggever twijfel: Heeft hij de juiste carrièreswitch gemaakt? Dromen, durven, doen, blijkt niet zo simpel als het lijkt.
De belangrijkste boodschap in Meester Mark draait door is dat meester Mark niet ten onder is gegaan in het lesgeven of het contact met de kinderen en hun ouders. Het is de bureaucratie rondom het lesgeven die hem de nek heeft omgedraaid. De bureaucratie in het onderwijs is enorm. Een leuke les voorbereiden? Helaas, er moet eerst een arrangementenplanning gemaakt worden. Maar ook de leerlingen de baas blijven, is moeilijker dan gedacht. Op de Pabo, waar je prima cijfers kunt scoren door gewoon wat gebrabbel op papier te zetten, heeft orde houden geen prioriteit. Daar is het belangrijker om een vis te kleien. Uiteindelijk belandt Mark op een skippybal van een haptonoom (= therapeut die je helpt je bewust te worden van je gevoel), en hakt hij de knoop door.
Dat Van der Werf ervaring heeft met schrijven, merk je als lezer onmiddellijk. De zinnen kloppen, en de schrijfstijl is vlot. Van der Werf weet dit ook terug te laten komen in het gevoel dat je krijgt bij het lezen van Meester Mark draait door. Samen met meester Mark begint de lezer optimistisch aan het verhaal. Een stotterende Job Cohen, een sms’je van Geert Wilders en een bord friet van Emile Roemer, Van der Werf neemt de politici en zijn werk als journalist op de hak. Hij zet zijn carrière opzij en wil leraar worden. En hij heeft er zin in! Zijn eerste ervaringen zijn dan ook erg positief. Hij begint Meester Mark draait door dan ook hiermee:
“Een voor een vul ik de rode etuitjes. Met twaalf kleurpotloden, één grijs schrijfpotlood en een gummetje. Ik stop ze in de laatjes waarop ik etiketjes plak met de namen van de kinderen. Eerst Omar, dan Felicity, Murat, Hasiba, en de rest. Zeventien jongens en meisjes, van zes en zeven jaar oud. Over een paar dagen gaan ze naar groep 3a. Daar treffen ze de zeer ervaren juf Karin, al lerares toen ik nog geboren moest worden, en haar assistent: een volledig onervaren meester, die in een permanente staat van vertedering verkeerd.”
Het eerste jaar was alles nog koek en ei. Meester Marks begeleider op school, juf Karin, is volgens Van der Werf een superjuf, met hart voor haar vak. Ze is een goede coach en voorbeeld voor hem en een goede juf voor de klas. Zoals Van der Werf over haar praat, zou je willen dat al jouw juffen een beetje een juf Karin waren.
Maar wanneer Meester Mark in zijn tweede jaar een eigen klas krijgt, groep 7a, merkt hij pas hoe zwaar dat eigenlijk is. Langzaam maar zeker begint het werken in het onderwijs hem steeds meer tegen te staan. Tegenstrijdige lesmethoden worden hem opgedrongen. Zijn zeer kritische nieuwe coach Fleur maakt het hem niet makkelijk, en orde houden in de bovenbouw is toch wat anders dan in groep 3. Op een gegeven moment komt hij op dat punt dat hij stopt. Als lezer ben je het met juf Karin eens: “Zonde, doodzonde”.
Het is mooi dat Mark van der Werf zijn avontuur zo duidelijk en toegankelijk op papier heeft gezet. We krijgen hiermee een kijkje in de keuken van het onderwijs. Iedereen van buitenaf kan zien dat meester of juf zijn helemaal niet zo makkelijk is als het soms lijkt. Ook vallen het aantal weken vakantie erg tegen. Er is altijd werk te doen door alle computersystemen, vergaderingen en andere tijdrovende activiteiten. Je moet echt hart voor het vak hebben en met alle druk om kunnen zijn om te slagen als juf of meester. Maar helaas, dat zat er voor meester Mark niet in.
Felice Beekhuis
