Stadsschrijver van Haarlem
De zoete inval – L.H. Wiener Pluim – 108 blz.
Ter gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag van L.H. Wiener heeft uitgeverij Pluim dit boekje uitgebracht met korte verhalen. De flaptekst vermeldt dat in dit boek net als in zijn eerdere werk, authenticiteit en stijl de belangrijkste kenmerken vormen en de enige pijlers zijn waarop volgens Wiener literatuur dient te rusten. Wieners eerste boek verscheen in 1967. Zijn schrijverscarrière duurt intussen meer dan vijftig jaar. Voor zijn roman Nestor (2002) ontving hij de F. Bordewijkprijs en De verering van Quirina T. (2006) haalde de shortlist van de Libris Literatuurprijs. Maar hij is vooral een meester van het korte verhaal.
Als we dit boek met korte verhalen vergelijken met een volière, dan is het een kooi met vogels van diverse pluimage, grote en kleine, kleurige en zwarte. Wiener houdt van vogels, want verscheidene verhalen gaan over hen, over uilen, een kauw en een buizerd. Zoals altijd in bundels met korte verhalen gaan de verhalen over veel verschillende onderwerpen. Wiener weet ze allemaal zo op te schrijven dat ze boeiend en vaak ook humoristisch zijn. Het lijkt erop – maar uiteraard moet ik een slag om de arm houden – dat hij zelf meestal de hoofdpersoon in deze verhalen is.
Heel grappig en openhartig is zijn verhaal als hij zich slaapdronken buitensluit met alleen een T-shirt aan en uiteindelijk een behulpzame buurvrouw vindt die hem een kimono leent en hem naar een vriend brengt die een sleutel van zijn appartement heeft.
In het verhaal ‘Life imitates’ art schrijft hij dat hij ooit een verhaal schreef waarin hij zijn kat Lolita een zeemansgraf gaf. In werkelijkheid begroef hij haar in een plantenbak in de tuin.
“Maar aangezien mijn boeken mijn bestaan rechtvaardigen en niet andersom, zoals bij de meeste schrijvers, of in concreto: aangezien ik alleen in mijn boeken werkelijk besta, heb ik na het doden van een jaar tijd besloten Lolita alsnog bij mij te voegen, voor altijd. En zo volvoer ik de handelingen uit mijn boek op 27 september 2015 alsnog.”
Wiener koopt een kistje met wijn, gebruikt dat als grafkistje en geeft zijn kat Lolita alsnog het zeemansgraf waarover hij schreef.
Minder sterk vind ik het als Wiener gaat vertellen dat zijn verhaal over de kauw in werkelijkheid heel anders afliep dan hij opschreef. Hij gaat uitleggen dat hij dat deed om het verhaal een dramatisch einde te geven. Elke lezer weet dat verhalen nooit 100% de werkelijkheid weergeven. We zullen het maar zien als een schrijfles. Verder prima verhalen met ook nog twee leuke literaire brieven aan zijn collega’s F. Starik en A.L. Snijders. De zoete inval is, voor jonge lezers die het werk van Wiener nog niet kennen, een fijne kennismaking en kan een opstap zijn om meer van hem te lezen.
Boek bestellen!
