Terug van weggeweest
De 100 – Kass Morgan – Vertaling Merel Leene – Blossom Books – 293 blz.
De 100 is geschreven door Kass Morgan. Ze studeerde Literatuur aan Brown and Oxford. Tegenwoordig woont ze in Brooklyn. De 100 is haar eerste boek en het vervolg komt in het najaar van 2014 uit. De 100 wordt tegenwoordig ook als serie uitgezonden bij de Amerikaanse netwerk The CW, bekend van series zoals The Vampire Diaries, America’s Next Topmodel en Arrow.
Door een nucleaire kernramp is de aarde onleefbaar geworden. De mensheid heeft zichzelf weten te redden en leeft nu in een ruimteschip dat rond de aarde zweeft. Niemand weet wanneer (of zelfs maar óf) de aarde weer leefbaar zal worden. Maar door de groeiende populatie en het opraken van de voorraden, moet er een beslissing genomen worden voordat het te laat is…
De oplossing lijkt onmenselijk: 100 jeugdgevangenen worden naar de aarde gestuurd om deze te verkennen. Na een angstaanjagende crash zetten de jongeren na honderden jaren de eerste stappen op de planeet die ze alleen vanuit de ruimte hebben gezien en kennen van oude verhalen. Samen moeten ze proberen te overleven, maar wie kan je vertrouwen als je weet dat al je lotgenoten hier zitten omdat ze een crimineel verleden hebben?
Mijn mening
Ik heb erg genoten van dit boek. Het verhaal bouwt zich goed op en de wereld is mooi uitgewerkt. De 100 speelt zich af in de toekomst, wanneer de aarde onbewoond geworden is. Verhalen die zich in de toekomst afspelen zijn natuurlijk niet vernieuwend, denk aan De Hongerspelen en Inwijding. Dit boek had voor mijn gevoel echter een originele twist, waardoor het zich onderscheidde van andere boeken. De 100 had wel een beetje een The Hunger Games gevoel voor mij, omdat er een groep kinderen op een onbekende plek werd neergezet en aan hun lot over werd gelaten.
Zoals ik al zei, speelt dit verhaal zich af in de toekomst. De mensheid leeft in ruimteschepen in een baan rond de aarde. In het begin vond ik het niet heel erg duidelijk hoe dit hele systeem nu precies in elkaar zat, maar later werd dit gelukkig wel duidelijker. Hier had ik zelf liever meteen aan het begin van het boek meer informatie over willen hebben, maar dit verschilt natuurlijk per persoon. Ook snapte ik dat dit niet al te gemakkelijk was om te doen, aangezien het boek uit een stuk of vijf verschillende perspectieven beschreven wordt en slechts één van die personages zich aan boord van het schip bevindt op het moment van vertellen.
Iets wat me erg beviel aan dit boek, was de manier waarop herinneringen verwoord werden. Het perspectief verschilde standaard al per hoofdstuk, maar met die herinneringen werd je teruggebracht naar de tijd waarin de jongeren jonger waren. Dit was voor mij erg fijn om iets op zo’n manier te lezen. Het was duidelijk wanneer iets zich al eerder had afgespeeld, en wat zich op aarde afspeelde.
Wel vond ik de personages soms iets te “plat”. Het verleden was dan wel uitgestippeld van de personages, toch voelde het alsof er iets niet helemaal klopte. Ik miste net die elementen die een fictief persoon echt doen laten lijken. Dit verschilde wel per personage. Zo vond ik Wells en Bellamy een stuk realistischer overkomen dan bijvoorbeeld Clarke of Glass.
Ik ben blij verrast door dit boek. Ik hoop dat het volgende deel, Dag 21, net zo goed is als De 100. Dat boek wordt dit najaar verwacht. Ik kijk er erg naar uit.
