Verhalen om bij weg te dromen
De wijsheid van een eiland – Antoni Marí – Vertaling: Frans Oosterholt – Zimiri press – 137 blz.
De Catalaanse schrijver Antoni Mari was nooit eerder vertaald in het Nederlands, terwijl hij in Spanje al veel literaire prijzen heeft gewonnen. Dit boek kwam in 1992 uit, maar maakt nog een frisse, tijdloze indruk. De verhalen van de verteller Miquel spelen in de jaren vijftig, maar menselijke verhoudingen en emoties veranderen niet zo veel. Miquel, vermoedelijk een alter ego van de schrijver, die zelf op Ibiza geboren is, vertelt in veertien verhalen voorvallen uit zijn jeugd. Het boek bestaat uit twee delen die ieder zeven verhalen bevatten, allemaal met titels die zijn ontleend aan de zeven lichamelijke en zeven geestelijke werken van barmhartigheid.
Het leven van alledag
Die indeling geeft het boek een prettig soort eenheid. De verhalen bevatten geen wereldschokkende gebeurtenissen, maar juist kleine voorvallen die voor velen herkenbaar zullen zijn. Het tiende verhaal ‘De zondaars vermanen’ is daar een mooi voorbeeld van. Miquel gaat met zijn broers Manuel en Rafel de stad in. Ze beloven om twee uur terug te zijn voor het middageten. In de stad stuiten ze op vrienden. Een van hen heeft een auto en stelt voor om naar het strand te gaan. Geheel onvoorbereid vertrekken ze. Bij het strand trekken ze hun kleren uit en gaan zwemmen. Als ze uit het water komen, zijn de kleren en schoenen van Manuel verdwenen. Ondertussen is ook de zool van een van Miquels schoenen losgeraakt. Manuel krijgt wat kledingstukken van zijn broers om niet helemaal bloot terug te keren. Ze zien eruit als zwervers en komen uiteraard veel te laat thuis. Vaders vermaant de zondaars, door ze een aframmeling te geven. De jongens accepteren dat, ze weten dat hun ouders hen met liefde opvoeden en alleen het beste met hen voorhebben.
‘De vreemdelingen herbergen’, gaat over de jaarlijks terugkerende vakantie in het huis van opa. De hele zomer gaan ze erheen, vader, moeder, drie broers en een zus. Dat vergt heel wat voorbereiding en inpakwerk. Alle kisten en koffers met kleren en boeken worden in opa’s sjees geladen, die wordt bestuurd door Joan de opzichter van opa’s landgoed. Opa gaat ook mee. De tocht duurt uren. Niet ver van opa’s huis, verlaat opa de sjees, neemt lopend een kortere weg, frist zich op en staat op de veranda te wachten tot zijn familie arriveert. Miquel heeft goede herinneringen aan die vakanties. Niet omdat er zoveel gebeurde, maar omdat de kinderen vrij werden gelaten en gewoon hun gang konden gaan.
Conclusie
De wijsheid van een eiland werd in 1992 bekroond met de Ciutat de Barcelona-prijs en de Serra d’Or-prijs van de kritiek. Deze scènes uit de jeugdjaren van Miquel zijn beeldend en vaak ontroerend. Het taalgebruik is verfijnd en prettig om te lezen.Verhalen om bij weg te dromen en dat is toch het beste wat een lezer kan overkomen.
Boek bestellen!
