Comeback van Sophia Drenth
Bloedwetten – Sophia Drenth – Staaldruk/Books of Fantasy – 444 blz.
Achterflap: De opmars van gemaakten lijkt onstuitbaar in de vrijgevochten Neerlanden van de Stalen Eeuw. Volksvertegenwoordiger Roan Storm gaat over lijken om het gevaar van gemaakt bloed af te wenden. Een man die alles verloor wat hij liefhad en de dood niet langer vreest. Door een gemaakt monster in de raadszaal te laten executeren ondertekent hij zijn lotsbestemming. De gemaakten geven hem niet de dood waarnaar hij verlangt: ze veroordelen hem tot een leven als een van hen. Voortdurend in de strijd met de wetten van de zijn nieuwe bestaan probeert hij de zin van het leven terug te vinden. Kan hij zijn geloofwaardigheid als mens en raadsheer behouden of geeft hij toe aan de bloedlust in zijn aderen en wordt hij het monster waartegen hij vecht?
Bloedwetten is verdeeld in vier delen: vonnis, wederkeer, wet en roof. Allen met genummerde hoofdstukken. Het verhaal speelt zich af in het tijdsbeeld van rond 1850 waarin de etiquette en verschillen tussen arm en rijk, man en vrouw heel anders waren als tegenwoordig. Een horrorverhaal in het jasje van een historische roman. Je waant je door de goede beeldvorming meteen in deze periode.
De hoofpersoon Roan Storm, bijnaam de Rode vanwege zijn rode haar, heeft alles wat hij liefhad verloren door de gemaakten en gaat daarom de strijd met ze aan. Het verhaal begint met de executie van een gemaakte in de raadszaal en na dit vonnis wordt hij zelf gevangen en ontvoerd door de gemaakten. De gemaakten zijn er in allerlei gradaties, van monster tot menselijke vorm, die allen gemeen hebben dat ze zichzelf in leven houden door het nemen van bloed. Een nieuw soort vampier zou je ze kunnen noemen. Al heb ik bij vampiers vaak een romantisch beeld bij deze gemaakten heb ik dat totaal niet, mede door de bloederige en gruwelijke manier van handelen van deze wezens, voortreffelijk beschreven door Sophia Drenth.
Roan Storm keert terug in zijn stad en pleit daar voor zijn nieuwe bloedwet. Zodat mens en gemaakten beter naast elkaar zouden kunnen leven. Dat dit heel wat voeten in aarde heeft, blijkt in de loop van het verhaal. Mede door bloedpulver, een soort drugs, wat in de straten verschijnt heeft hij heel wat vijanden om tegen op te boksen.
Doordat het verhaal vrij omvangrijk is, is er alle ruimte om de figuren uit het boek goed te introduceren, de karakters uit te werken en te volgen. Het is geen plat horrorverhaal waarbij gruwelijke en bloederige scènes de boventoon voeren. De strijd van de hoofdfiguur, met zijn tegenstanders maar ook met zijn pijn en verlies en zelfs de ontmoeting met een nieuwe onmogelijke liefde krijgen alle ruimte en maken het dat het hoofdpersonage niet neergezet wordt als een oppervlakkig type. Hij wil boven alles trouw blijven aan zichzelf en strijden voor zijn gelijk.
Uiteraard zitten er gruwelijke scènes in het boek, maar toch laten ze ook genoeg aan de verbeelding en eigen fantasie over. De hoeveelheid seks en bloed is goed gedoseerd. Overdaad schaadt, zeker in dit genre.
Bloedwetten bewijst maar weer dat we in Nederland mooie boeken hebben in dit genre dat toch vaak een ondergeschoven kindje lijkt te zijn.
Sophia Drenth won in 1999 de Millenium-prijs (voorloper van de Paul Harland Prijs) en gaf in 2008 de bundel Bloedrood, morgenzwart uit. Daarna was het lange tijd stil rond haar op schrijversgebied. Bloedwetten is het begin van een nieuwe serie.
Conny Schelvis
