Vluchteling in eigen land

Het jaar van Bonk – Tiny Fisscher – Illustraties: Sophie Pluim – Volt – 314 blz.

Wanneer Finn de nieuwe buurt vanuit een kastanjeboom door zijn verrekijker verkent, wordt hij ruw verstoord door Zwaan die het niets vindt om bespied te worden door een griezel met een verrekijker. Finn legt uit dat hij haar niet aan het bespieden was, maar vogels bekeek. Daar gelooft Zwaan helemaal niets van. Finn woont tijdelijk bij zijn oom en tante, omdat het thuis niet meer ging. De pittige Zwaan blijkt zijn buurmeisje te zijn, die elke nacht in een tent slaapt in plaats van in huis. Na een ruwe kennismaking komt het gelukkig snel goed tussen de twee en begint een vriendschap.

Challenge

Zwaan doet mee aan een challenge, waarbij ze een jaarlang in een tent slaapt om geld op te halen voor vluchtelingen. Dit valt nog niet mee, zeker wanneer het ook nog gaat vriezen, onweren, of stormen. Bij een sneeuwbui scheurt haar tent zelfs en komt haar challenge in gevaar. Wanneer ze ook nog dreigementen ontvangt wordt het helemaal spannend. Langzaam maken we kennis met Finn, die door Zwaan Bonk wordt genoemd, en leren we meer over de reden waarom hij niet meer bij zijn ouders woont. Voor Finn is de grote vraag of hij echt een tijdelijke buurjongen is van Zwaan, of dat hij op een dag weer terug zal kunnen naar zijn ouders en het ooit nog goedkomt tussen hen.

Mijn jaar in een tent

Dit boek is geen vervolg op Mijn jaar in een tent, maar laat het verhaal zien door de ogen van Bonk, de vriend van Zwaan. Ik kan je verzekeren dat dit verhaal prima te lezen is wanneer je Mijn jaar in een tent, net als ik, niet hebt gelezen. Ik denk dat je daarna het andere boek vast ook wilt lezen.  Het verhaal is zo innemend en de karakters van Zwaan en Bonk zijn zo integer neergezet, dat je hen vanzelf in je hart gaat sluiten. In ieder geval zéker vanaf bladzijde drieënzeventig, wanneer Zwaan haar vriend vertelt ‘Eigenlijk ben jij ook een soort vluchteling. Eentje die in eigen land weg moest van waar hij vandaan kwam. Omdat het daar niet veilig was.’ Daar had ik zelf ook even een zakdoekje nodig! Gelukkig is er ook de nodige humor verwerkt in het boek, en bij de spellinglessen van meneer Loodgieter over de spatiefouten moest ik erg lachen.

Weetjes

Het boek begint in de maand november en is verdeeld in hoofdstukken met als titel de opeenvolgende maanden. Elk hoofdstuk is verdeeld in kleinere hoofdstukken. Wanneer je niet houdt van lange stukken tekst lezen, is deze verdeling heel erg fijn. Elke maand begint met een illustratie van een vogel en boven elk subhoofdstuk komt deze vogel terug. De hoofdstukken eindigen met allerlei leuke weetjes, wat het verhaal ook een beetje breekt. Ik vind het bovendien heel nuttige weetjes en heb zo hier en daar nog wat opgestoken. Ook vind ik het heel handig dat bepaalde woorden of gezegdes worden uitgelegd. Zo wordt het boek nooit te ingewikkeld.

Pittige thema’s

Het boek behandelt best pittige thema’s, die gelukkig nooit té heftig worden. Over het algemeen leest het boek, mede dankzij de vlotte schrijfstijl, erg luchtig. Ik vind het knap dat de soms best zware thematiek zodanig is neergezet dat het allemaal behapbaar blijft, inclusief hoofdpersonen die je gaandeweg vanzelf in je hart zal sluiten. Het verhaal speelt zich in onze tijd af, met thema’s die kinderen vast zullen herkennen. De verschillende personages in het boek leer je steeds beter kennen en maken mooie ontwikkelingen door, die soms wat rooskleurig zijn neergezet, maar die uitstekend passen bij de doelgroep. Hierdoor geeft het verhaal, dat soms hartverscheurend is, toch hoop. Tussen de regels door kan je zo hier en daar mooie inzichten meenemen. Het boek heeft een goede diepgang. Een echt feelgood boek!

Corine Gorter