Satanische martelmoorden en doorgedraaide familieleden
Dode mannen moorden niet – Roos Boum – Free Musketeers – 223 blz.
Roos Boum (1963) heeft na de Havo meerdere opleidingen gevolgd, en is tot 2000 trainer in de paardensport geweest en woonconsulent bij een woningbouwvereniging. Daarna emigreerde ze naar Zuid-Frankrijk. Ze woont er met haar man en vele huisdieren op een rustige boerderij en vond er in 2006 rust om boeken te gaan schrijven. Daarnaast was Boum tot 2011 redacteur voor het tijdschrift Pure Thrillers, jurylid van de PTA, schrijfcoach voor de fantasymanuscriptenwedstrijd van Castlefest/Pure Fantasy. In 2013 won Roos Boum meerdere schrijfwedstrijden, en in 2014 de Nieuwe Schrijvers Prijs . Ze debuteerde in 2007 met de bestseller Valse salie: kroniek van een verscheurde jeugd, haar autobiografie over kindermishandeling. In 2014 kwam ook haar ‘interactieve’ boek Het verborgen paleis van Narada uit, dat ze gemaakt heeft in samenwerking met een groep kinderen.
In Dode mannen moorden niet is dit de stelling die het hele boek door betwijfeld wordt.
Wat zou jij doen als de schulden zich opstapelen en er geen uitweg meer is?
Wat zou jij doen als men je verdenkt van de verdwijning van je dochter?
Wat zou jij doen als die ene rotte misstap in je leven je fataal wordt?
En wat zou jij doen om de moordenaar van je zusje te vinden?
Negen mensen. Negen verhalen. Negen levens. Negen moorden. Wat verbindt hen? Waarom vermoordt de Pentagrammoordenaar hen?
Als Rico de Gaerd 17 jaar oud is, bevalt zijn moeder Ria van een dochtertje: Margot. Vader Henk is altijd druk met zijn werk, en moeder met haar smetvrees, waardoor Rico zo’n beetje zijn zusje opvoedt. Wanneer Margot op 9-jarige leeftijd dood wordt teruggevonden in de duinen, met een pentagram gekerfd in haar huid, slaat de hele familie door. Henk gaat drinken, Ria gaat obsessief schoonmaken en naar de kerk, Rico vlucht naar Australië om zijn verdriet te vergeten. Maar niet alleen de familie De Gaerd maakt zoiets mee. Ook Bram en Annelies de Vries verliezen hun dochter. Hun levens worden verbonden door vermiste, dode en gestoorde familieleden. Niets is wat het lijkt. Wie is, of wordt het gekst? Wie heeft slechte dingen op zijn geweten en wie draait door om andere redenen?
Bij een titel als Dode mannen moorden niet heb je als lezer gelijk bepaalde associaties. Het klinkt spannend en dat is het ook. Door het interessante onderwerp, satanische moorden, en de doorgedraaide personages weet je nooit wat je in het volgende hoofdstuk kunt verwachten. Boum probeert haar lezers alsmaar op het verkeerde been te zetten met nieuwe wendingen in het verhaal. Hierdoor is het plot heel anders dan je kunt vermoeden. Ik had zelf een deel goed voorspeld, maar ander deel kwam als verrassing.
In eerste instantie lijkt de aanloop van Dode mannen moorden niet erg lang. Je moet veel verschillende personages leren kennen. Maar het verhaal is zich op dat moment al aan het ontvouwen.
Boum heeft ook een prettige schrijfstijl. Als lezer kun je over de bladzijden racen en je wordt er bijna ingezogen. Maar ondanks de snelheid, ontbreken niet de nodige details. Zo kun je precies voor je zien hoe de pentagrammen worden aangebracht op de huid. Ook heeft Boum goede research gedaan naar bepaalde Australische uitdrukkingen. Ik ken ze niet, Google wel.
Hier en daar zitten er in het boek wel een paar schoonheidsfoutjes, zoals ‘dit keer’ (deze keer), ‘daarstraks’ (zonet) en ‘Indiase tekens’ (Hindi). Maar doordat het boek is geschreven in de ik-vorm en hoofdpersoon Rico dit denkt, komt Boum ermee weg.
Felice Beekhuis
