Voor tieners, geschreven door een tiener

Ik kan je niet vergeten – Ashley Royer – Vertaling: Hilke Makkink – Callenbach – 319 blz.

Ashley Royer publiceert verhalen op Wattpad sinds haar dertiende. Ruim 30 miljoen mensen lazen haar werk. Ik kan je niet vergeten is het eerste op papier uitgegeven boek van de pas zeventienjarige schrijfster. Naast schrijven maakt Royer ook YouTube-video’s: ze covert liedjes, maakt vlogs of andere vermakelijke filmpjes.

In Ik kan je niet vergeten volgen we de zeventienjarige Levi. Sinds de tragische dood van zijn vriendin Dalia weigert Levi te praten. Hij wordt depressief en kan niet met het verlies van zijn vriendin omgaan. Uit pure wanhoop stuurt zijn moeder hem naar zijn vader in Amerika. Daar maakt Levi bepaald geen vrienden, tot hij Delilah ontmoet.

Wanneer we als lezer in het verhaal vallen, praat Levi al ongeveer een half jaar niet meer. Na de uitvaart van Dalia besluit hij dat het geen zin meer heeft, en trekt hij zich steeds verder terug. Hij stopt met school, hij verwaarloost zijn vrienden en verslijt de ene therapeut na de andere. Eén ding is zeker: Levi is depressief en er zijn drastische maatregelen nodig om hem weer gelukkig te kunnen laten worden. Zijn moeder stuurt hem daarom naar zijn vader in Amerika, waar hij helemaal opnieuw moet beginnen. Nieuw land, nieuwe kansen.

Toen ik het persbericht kreeg voor Ik kan je niet vergeten, werd mijn aandacht vooral getrokken door de leeftijd van Ashley Royer. Ze is pas 17, maar toch al een groot online succes. Ik was nieuwsgierig hoe dit zou uitpakken, hoe zij haar eigen kennis en ervaring van de tienerwereld zou gebruiken in een boek. Na het lezen van het boek, denk ik dat Royer er in is geslaagd om het gemiddelde tienermeisje aan te spreken. Knappe, mysterieuze jongen, persoonlijk drama en een ontpoppende liefde. De gemiddelde 15-jarige die van zoetsappige, zwijmelverhalen houdt zal aan Ik kan je niet vergeten een goede hebben. Levi is een goed uitgediept personage, bij wie je kunt voorstellen dat hij echt bestaat.

Hier en daar is Ik kan je niet vergeten een beetje clichématig en de tieners in het boek kunnen verbazingwekkend goed hun gevoelens uiten, maar het is wel een boek met hoop. Het gaat over angst en depressie, maar ook over liefde en vriendschap. Hoe diep je ook in de put zit, hoe ver je afgedwaald bent van het zonnige pad, er is altijd een licht aan het einde van de tunnel.

Als je op zoek bent naar een literair hoogstandje, zit je met Ik kan je niet vergeten helemaal verkeerd. Maar wanneer je op een herfstachtige oktoberdag lekker op de bank wilt kruipen met een licht, hoopvol boek en een kop warme thee, dan zit je met Ik kan je niet vergeten helemaal goed.

Felice Beekhuis