“Ik was twaalf jaar en droomde volop…”

Philip Le Bon is Vlaamse thrillerauteur. Hij is een energieke veertiger woonachtig in de buurt van het pittoreske Brugge. Naast een fervent sporter, is hij verknocht aan lezen met als voorkeur misdaadverhalen. Uiteindelijk vond hij de moed en de tijd om zijn jongensdroom in vervulling te laten gaan, namelijk schrijver worden. Beroepshalve is Philip Le Bon veiligheidsadviseur. Tegelijk is hij columnist en copywriter, met een specialisme in security, sport en biologie.
Met de bloedstollende reeks De mooie moorden, gesitueerd binnen het farmaceutische milieu in Londen, ontpopte Le Bon zich als een meesterlijk regisseur van criminele actie, suspense en psychologie. In de serie verschenen achtereenvolgens Sara (2014), Benissa (2015) en Naomi (2015). Zijn boeken vallen in de categorie ‘faction’, een combinatie van ‘facts’ en ‘fiction’.

Op je website staat dat je jongensdroom om schrijver te worden is uitgekomen. Op welke leeftijd droomde je er al van om schrijver te worden?

Zodra ik boeken – geen strips – begon te lezen, wou ik dat ook kunnen: lezers in vervoering brengen door mooie, spannende verhalen te vertellen. En wat indien ik ooit mijn wens zou kunnen realiseren? Ik was toen twaalf jaar jong en droomde volop…

Was je in je jonge jaren een lezer? Wat waren je favoriete boeken?

Tijdens mijn jeugd zat ik vanaf mijn zes jaar op het internaat. We hadden gemiddeld tweeëneenhalf uur studie per dag. Zodra mijn huiswerk klaar was, zeg na een half uurtje, begon ik te lezen, helemaal wegdromend en meegesleept door de verhalen. Vooral jeugdboeken waren uiteraard eerst mijn favorieten. Ik verslond de hele bibliotheek van het internaat, en ook de bieb van mijn (erudiete) vader moest eraan geloven. Ik som enkele auteurs op: Jan Nowee – Arendsoog, Thea Beckman – Kruistocht in spijkerbroek, Jan Terlouw – Koning van Katoren, Oorlogswinter) en vele, vele anderen.

Je bent veiligheidsadviseur. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

Bij toeval, op mijn dertigste, belandde ik beroepsmatig in de beveiligingswereld. Eerst was dit als verkoper-adviseur van alarm-, toegangscontrole- en camerasystemen aan bedrijven. Na een aantal jaren groeide ik door tot senior consultant, waarbij ik de grote projecten behartigde. Bij de opmaak van securityconcepten voor highrisk sites specialiseerde ik mij in outdoordetectie gecombineerd met bouwkundige en organisatorische maatregelen. Ook de reacties op alarmen van het securitypersoneel kwamen hierbij aan bod. De vele projecten vormen een dankbare expertise voor mijn boeken, vind ik…

Je bent daarnaast ook nog columnist en copywriter. Heb je een journalistieke opleiding gehad?

Nee, ik volgde wetenschappen en talen op school. Schrijven kwam er amper aan te pas, tenzij een sporadisch opstel voor Nederlands. Vanuit de drang om te schrijven ‘kweekte’ ik mijn eigen stijl. De vele boeken die ik had gelezen en nog lees zijn een grote bron aan inspiratie.

Hoe combineer je het schrijven van thrillers met deze andere werkzaamheden?

Dat is altijd een zware brok. Stoppen met schrijven, dus je Muze kalmeren, en dan gaan werken is zeer moeilijk voor mij. Maar ik kan niet (over)leven van mijn boeken, dus moet het. Om een deadline te halen, werk ik veel ’s nachts.

Met Naomi is De Mooie Moorden reeks afgesloten. Wat doet dit met jou? Kun je de personages loslaten?

De Mooie Moorden-trilogie is mijn levenswerk. Maar eens komt de tijd om jouw baby los te laten. Ik heb dat punt eigenlijk nog niet bereikt, misschien na de Antwerpse Boekenbeurs, wie zal het zeggen? De personages zullen mij altijd bijblijven, de ene al meer dan de andere.

Welk personage heeft het dichts bij je gestaan?

Benissa, zonder twijfel.

Wat heeft het schrijven van De Mooie Moorden reeks jou gebracht?

Uiteindelijk veel voldoening. Het was echter een lange weg, met veel opofferingen om de trilogie bij de lezer thuis te krijgen. Bloed, zweet en ja, zelfs tranen. Het is mij gelukt, en ik ben een tikkeltje fier op mezelf. Zeer veel mensen dromen ervan om een boek uit te brengen. Negentig percent van alle ingestuurde manuscripten, wordt geweigerd. Ik prijs mijzelf zeer gelukkig met Uitgeverij Lannoo, die mij enorm steunt.

Is dit volgens verwachting en ben je tevreden over de verkoopcijfers?

De verkoopcijfers zijn goed. Nu de trilogie af is, hoop ik dat de mensen die de reeks in één ruk willen uitlezen, de verkoop een boost zullen geven. Ik steek niet onder stoelen of banken dat ik hoop op de ultieme doorbraak zodat ik van de pen zou kunnen leven. Dat nieuwe leven hoeft niet in luxe te zijn, maar voldoende zodat ik vanuit een comfortzone nog vele boeken zou kunnen schrijven. Mijn fans staan nu al te springen (haha).

Toen je bezig was met het schrijven van het boek Naomi, kreeg je de opdracht om (even tussendoor) het boek De Bunker te schrijven. Was het moeilijk om het boek Naomi even los te laten en een ander boek met totaal andere personages te gaan schrijven?

Ik moet toegeven dat zoiets niet makkelijk was. Voor De Bunker-reeks bij VTM op televisie zou verschijnen, zag ik alle tien de afleveringen in een minibioscoop in Brussel. Zo kon ik me snel inleven in de personages. Aangezien De Bunker over het team van de Belgische Staatsveiligheid gaat, was ik door mijn kennis van de securitywereld snel in staat om een spannend verhaal te bedenken. In amper tien weken was het boek De Reiger realiteit. Ik ben er fier op, want de deadline was echt wel zeer kortbij.

Ben je al met een nieuwe serie begonnen of wordt het deze keer een losstaande thriller?

Voorlopig ga ik het schrijven wat laten rusten en mij focussen op de promotie van mijn vier boeken. En ga ik vast werk zoeken, want de opdrachten als beveiligingsconsulent zijn geen continu gegeven. Zo zal het succes van mijn boeken medebepalend zijn voor mijn verdere schrijfcarrière – een logische denkpiste toch?

Vragen: Wendy Wenning en Pieter Feller