Monterosso mon amour – Ilja Leonard Pfeijffer
Prachtig cadeau
In de afgelopen, verlate Boekenweek (9 – 18 april 2022), werd dit boekje cadeau gedaan bij aankoop van vijftien euro aan boeken. Het was natuurlijk een gouden greep om de beste literaire schrijver van Nederland te vragen om het Boekenweekgeschenk te schrijven. Het lukt Pfeijffer om op elke pagina een aantal diepzinnige en mooie zinnen te schrijven, iets wat veel schrijvers in een heel boek niet voor elkaar krijgen.
Hoofdpersonage Carmen is de echtgenote van een gepensioneerd diplomaat. Hij heeft jarenlang op consulaten en ambassades gewerkt over de hele wereld. Zij heeft zich ondergeschikt gemaakt aan zijn baan en is net als hij om de vijf jaar verhuisd naar een andere locatie, waar zij het leven weer oppakte met het spelen van tennis en het drinken van sherry met de andere diplomatenvrouwen.
Vervelend voor haar man is dat hij het nooit verder heeft geschopt dan tweede man. Toen hij informeerde waarom hij nooit was doorgeschoven naar de positie van ambassadeur, is hem te verstaan gegeven dat de functioneringsgesprekken daar geen aanleiding toe gaven. Hij kreeg wel een mooi pensioen aangeboden en zit nu thuis met zijn vrouw Carmen. Kinderen heeft het echtpaar nooit gekregen.
Carmen werkt als vrijwilligster in een bibliotheek waar zij lezingen organiseert. Zij contracteert schrijvers en begeleid ze als ze naar de bibliotheek komen. Ze doet veel moeite om Pfeijffer naar de bibliotheek te krijgen, wat uiteindelijk lukt. Pfeijffer voert zichzelf op als romanfiguur en hij doet dat met een dosis zelfspot die heel vermakelijk is. Wat de romanfiguur Pfeijffer niet weet, is dat Carmen vroeger bij hem in de klas heeft gezeten. Zij was het mooiste meisje en ze heeft in een van zijn boeken gelezen dat hij verliefd op haar was. ‘Zij gaf schoolzwemmen zin.’ Pfeijffer speelt hier een interessant literair spel met waarheid en verbeelding.
Je kunt gerust zeggen dat het huwelijk van Carmen voortsuddert zonder al te veel romantiek. Carmen leest het liefst literaire boeken en vraagt zich af of er over haar leven een roman te schrijven zou zijn. Ze komt tot de conclusie dat dit niet het geval is. Terugkerende herinneringen aan een vakantie in het Italiaanse Monterosso, waar ze verliefd was op ene Antonio, beiden waren zestien jaar, doen haar besluiten om naar die plaats terug te keren. Een weekje ertussen uit. Manlief is allang blij dat hij niet mee hoeft. Ze huurt een kamer bij Tiziana (Titi). Carmen vertelt haar het verhaal van haar vakantieliefde, van meer dan veertig jaar geleden, met Antonio. Titi vindt het een geweldig verhaal en gaat, buiten de zin van Carmen om, op zoek naar Antonio. Uiteindelijk vindt ze een Antonio en het komt zelfs tot een ontmoeting tussen Carmen en hem, maar hij is niet de Antonio van destijds.
Is Monterosso mon amour een klein meesterwerk? Het komt in de buurt, maar door iets te veel toevalligheden, is dat het net niet. Door het beperkte aantal woorden kon Pfeijffer niet alles schrijven wat hij zou willen, waardoor er af en toe een zekere haast te bespeuren is. Ondanks dat kleine manco is het boekje een genot om te lezen. Het beste Boekenweekgeschenk in jaren.
