Een kinderboek over dakloosheid

Een huis van karton – Elza Hogendoorn – illustraties: Madeleine van der Raad – Uitgeverij Columbus – 92 blz.

Nina’s eerst tand is er eindelijk uit! Als beloning krijgt Nina een heel ongewoon cadeau van haar moeder: een enorme kartonnen doos. Ze maken van de doos een huis om in te spelen. Nina mag de buitenkant beschilderen en papa snijdt er stukken uit zodat het huis echte ramen en een deur heeft. Nina en haar vriendje Silas spelen heerlijk in hun kartonnen huis. Nina is soms wel wat ongerust, omdat ze steeds gesprekken opvangt dat er een dief rondsluipt in de buurt. De dief blijkt geen echte dief te zijn, maar een man die geen eigen huis heeft, een dakloze man. Nina heeft een goed idee: de dakloze man kan in het kartonnen huis in de tuin komen wonen! Samen met Silas gaat ze in het park op zoek naar de zwerver. Niet veel later vinden ze iemand die op een bankje ligt te slapen en vertellen hem dat ze een huis hebben waarin hij kan komen wonen. Maar of Nina’s ouders dat idee ook leuk zullen vinden?

Wanneer er echter regen op komst is besluit moeder dat de doos weg moet. De kleine Nina is in tranen, maar een buurvrouw biedt uitkomst. Ze wil de doos graag kopen voor haar kinderen. Nina kan dan langskomen om te spelen met het huis van karton. Dat vindt Nina een goede oplossing. Nina en haar vriendje Silas halen geld op voor een goed doel. Silas verkoopt drop om geld op te halen voor mensen die zelf geen geld hebben om eten te kunnen kopen. Als ze de kartonnen doos verkopen hebben ze een hoop extra geld voor het goede doel! Nina besluit dat ze een heleboel kartonnen dozen willen maken, zodat ze zelf een huis kunnen kopen voor de dakloze man. Vader legt uit dat een huis te duur is, maar dat er in de stad wel een plek is waar dakloze mensen kunnen slapen en eten. Uiteindelijk lukt het Nina en Silas om de dakloze mensen in hun stad toch een heel mooi geschenk te geven.

Dit boek legt de problematiek van dakloosheid op een heel eenvoudige manier uit aan jonge kinderen. Het verhaal vertelt geen redenen van dakloosheid en evenmin biedt het oplossingen aan, maar het laat wel zien hoe eenvoudig het kan zijn om deze wereld een beetje mooier te maken, met een klein gebaar. Het verhaal is spannend en luchtig tegelijk. De illustraties van Madeleine van der Raad zijn speels en vrolijk, en passen erg goed bij de doelgroep. De vrolijke tekeningen verminderen de lading van het verhaal, wat erg fijn is, want het gaat tenslotte toch om best heftige problematiek. Het is knap hoe Elza Hogendoorn er een geschikt verhaal van heeft weten te maken voor jonge kinderen. Het verhaal is vertederend en heeft, ondanks het feit dat de dakloosheid niet wordt opgelost, een ontroerende afloop.

Corine Gorter