Stekeblind – Anne Winkels
Geen thriller, wel een roman met een spannend randje
Wanneer Martin, de vriend van Lizet, haar onverwacht vanaf haar kantoor komt ‘ontvoeren’ en haar meeneemt op een reis naar Afrika, besluit ze haar maatschappelijk verantwoorde baan en haar activiteiten om de wereld te verbeteren, te laten voor wat ze zijn en samen met hem in het avontuur te stappen. Zonder iemand iets te zeggen, zonder eerst langs haar flat te gaan voor kleding. Dat past niet bij een ontvoering, zegt haar vriend. Hij zal voor alles zorgen, hij is immers alleen attent en lief voor haar. Dat hij haar paspoort bij zich houdt, zodat zij er geen omkijken meer naar heeft, vindt ze dan ook niet erg, ze hoeft nergens meer over na te denken, hij zorgt voortaan voor haar.
Wanneer ze een tussenstop moeten maken die langer duurt dan gepland, ziet ze voor het eerst wat irritatie bij haar vriend. Wanneer ze in de wachttijd naar het nieuws wil kijken op een van de grote schermen op het vliegveld, trekt hij haar dicht tegen zich aan, zegt dat ze nu voor altijd vakantie heeft en zoent haar zo heftig dat ze nergens meer op let. Ze heeft de buitenwereld niet meer nodig, ze heeft genoeg aan Martin.
In Afrika aangekomen op zijn enorme landgoed met veel personeel, zonder internet of telefoon, begint ‘de vakantie’ heel af en toe vragen op te roepen. Zoals een kast vol kleding, precies in haar maat, haar tas met persoonlijke spulletjes waaronder haar telefoon die in de kluis worden gelegd, omdat Martin zijn personeel niet vertrouwt. De eerste scheurtjes in het vakantieparadijs worden zichtbaar, nadat ze merkt dat ze niet buiten de poort mag komen, dat vindt Martin te gevaarlijk. Vragen over zijn verleden, zijn vorige vriendinnen of over zijn zaken vindt hij ook hoogst vervelend. Iets wat hij elke keer weer snel weet goed te maken door haar te zoenen en met haar naar bed te gaan.
Wanneer ze er achter komt hoe hij met zijn personeel omgaat, schrikt ze enorm.
… Sprakeloos maakt het haar, zijn hardheid…
Toch weet hij haar keer op keer te overtuigen dat hij echt zijn best doet voor zijn mensen en zij gelooft hem.
… Zo betrokken kan hij dus ook zijn, constateert ze tevreden…
Toch blijft er iets knagen en wanneer ze stiekem de poort uitgaat en in gesprek raakt met een buurvrouw die haar vertelt over vorige vriendinnen en ander personeel, wanneer ze erachter komt dat Martin alle schepen achter haar heeft verbrand en als ze hoort van een ramp in een van de fabrieken van Martin, lijkt ze het licht te zien.
…Deze man, haar man, is kil, nietsontziend en tot alles in staat…
Ze weet dat het haar tijd is en neemt een drastische beslissing.
Stekeblind is wat mij betreft geen thriller, maar eerder een roman met een spannend randje. Een verhaal dat goed in elkaar zit, maar beter uitgewerkt had kunnen worden. De karakters van Lizet en Martin zijn lang niet altijd geloofwaardig. Lizet, een vrouw met een maatschappelijk verantwoorde baan en altijd bezig met het verbeteren van de wereld, is wel heel erg goedgelovig en Martin is wel heel erg slecht. Dat Lizet op het einde de drastische beslissing neemt, is ergens nog wel te volgen, maar dat ze hem daarna nog iets aandoet, past niet bij haar karakter. Hoe het afloopt met het personeel en de buurvrouw lijken mij losse draadjes waarop ik graag antwoord heb gekregen.
Laat onverlet dat Stekeblind een hier en daar spannende roman is die door de korte hoofdstukjes lekker wegleest.
