Een onbevlekte ontvangenis?
Geluksmomenten – Clare Chambers – De Fontein – 320 blz.
Het boek begint met een krantenartikel in de North Kent Echo over een treinramp in december 1957. Die ramp is echt gebeurd, maar wat die met het verhaal te maken heeft, wordt pas laat onthuld. Jean Swinney is een journaliste die voor die krant werkt. Na een mislukte relatie met ene Frank (over hem wordt weinig verteld), woont ze samen met haar veel aandacht vragende, contactarme moeder. Ze is bijna veertig en een vrijgezel met een matig inkomen die de eindjes amper aan elkaar kan knopen. Op een dag staat er een artikel in de krant met de kop: “Mannen niet nodig bij de voortplanting.”
Onbevlekt
Het artikel beschrijft de parthenogenese (voortplanting zonder man) van een aantal dieren en suggereert dat in de toekomst vrouwen ook kinderen kunnen krijgen zonder tussenkomst van een man. Het levert veel reacties op. Ingezonden brieven die voornamelijk een verontwaardigde toon hebben. Het is gevaarlijk en onchristelijk. Eén brief is heel anders van toon, namelijk die van Gretchen Tilbury (ze is van Zwitserse afkomst), die schrijft dat ze ervan overtuigd is dat haar dochter Margaret geboren is zonder tussenkomst van een man. Jean, die in de krant over ditjes en datjes en huishoudelijke weetjes schrijft, krijgt de opdracht om eens te gaan praten met Gretchen. De mannelijke journalisten hebben er geen zin in.
Jean legt contact met Gretchen en haar dochter Margaret en ze zijn bereid om zich in een ziekenhuis te laten onderzoeken. Het verhaal speelt in de vijftiger jaren, dus DNA-onderzoek was onbekend, anders was in een dag bewezen of de bewering van Gretchen waar is. In de tijd dat ze zwanger raakte lag ze in een privékliniek met ernstige gewrichtsklachten. Op zaal lagen alleen meisjes, ze werden verzorgd door nonnen en nergens was een mannelijke werknemer te bekennen. Jean bezoekt de directrice van de kliniek, een aardige vrouw die Jean haar dagboek uit die tijd meegeeft.
Onderzoeken
De onderzoeken gaan van start en de overeenkomsten tussen Gretchen en haar dochter Margaret zijn frappant. Jean bezoekt de familie Tilbury meermaals en raakt bevriend met Gretchen, Margaret en met Gretchens man Howard, die een kleine juwelierszaak bezit. Jean wordt zelfs Margarets ‘tante’, gaat met haar zwemmen en af en toe een taartje eten in een cafetaria. Door omstandigheden brengt Howard Jean een paar keer naar huis met zijn auto. Tijdens de ritjes onstaat er een klik tussen de twee. Als Howard en Gretchen een bezoek gaan brengen aan een tante van Howard op het platteland, nodigen ze Jean uit om mee te gaan. Als Margaret ziek wordt, blijft Gretchen thuis om haar dochter te verzorgen. Howard en Jean gaan samen naar de tante om te picknicken en fruit te plukken. Howard en Jean worden verliefd.
Jean is zo burgerlijk netjes dat ze er niet over denkt om Howard van Gretchen af te pakken. De verliefdheid suddert door, maar als Gretchen op een dag opbiecht dat ze lesbisch is en Howard verlaat voor haar vroegere vriendin Martha, openen zich mogelijkheden voor Jean en Howard. Kortstondig zijn ze heel gelukkig, maar als Gretchen wil terugkeren, lijkt er weer een eind te komen aan hun geluksmomenten.
Het eindspel
Clare Chambers laat de lezer lang in het ongewisse. Ze bouwt de spanning goed op. Is Gretchen echt een maagdelijke moeder? Krijgen Jean en Howard elkaar? Wat heeft de treinramp met dit alles te maken? Nog niet vermeld is de sores die Jean met haar lastige moeder heeft. De beschrijving van hun totaal verregende vakantie in een somber hotel aan zee ademt dezelfde sfeer als de romans van J.C. Sherriff. De burgerlijke kneuterigheid van een hotel buiten het vakantieseizoen, is briljant beschreven. Geluksmomenten is een gelaagde roman. Clare Chambers, die in Groot-Brittannië al de nodige prijzen won, staat op het punt om ook in Nederland door te breken.
Boek bestellen!
