Een boek met onderliggende spanning
De droogte – Jane Harper – Vertaling: Catalien en Willem van Paassen – A.W. Bruna – 334 blz.
Jane Harper heeft ruim dertien jaar als journalist gewerkt. De droogte, haar thrillerdebuut, won in 2015 de Victorian Premier’s Literary Award voor een nog ongepubliceerd manuscript. De rechten zijn inmiddels aan 22 landen verkocht en de filmrechten zijn gekocht door Reese Witherspoon en Pacifi c Standard. Het werd na verschijnen in Australië nummer 1 in de bestsellerlijsten.
Al twee jaar teistert droogte het plattelandsstadje Kiewarra. Het land verdort, het vee sterft. Men is de wanhoop nabij. De spanning wordt ondraaglijk als drie leden van een gezin dood worden aangetroffen. Luke Hadlers zelfmoord – nadat hij zijn vrouw en zesjarige zoontje van het leven beroofde – laat iedereen verbijsterd achter.
Aaron Falk keert terug naar het stadje waar hij opgroeide om de begrafenis van zijn vroegere beste vriend bij te wonen. Hij raakt daar tegen wil en dank betrokken bij het onderzoek naar de dramatische zaak. Als de vragen zich beginnen op te stapelen en het wantrouwen groeit, wordt Falk gedwongen de gemeenschap onder ogen te komen die hem twintig jaar geleden heeft verstoten.
Als je begint met lezen in De droogte, neemt Aaron Falk je gelijk mee in een gevoel van ongemak en een onderliggende spanning. Hij voelt zich niet op zijn gemak in zijn oude woonplaats Kiewarra, en daar heeft hij zo z’n redenen voor. Wat er precies aan de hand is, laat schrijfster Jane Harper maar heel langzaam los. En laat dat nu ook precies de kracht van het boek zijn. Je weet als lezer al heel snel dat er van alles aan de hand is in het kleine stadje, maar wat precies? Om daar achter te komen, moet je maar snel verder lezen.
Twee zaken uit twee verschillende tijden houden Falk bezig. Aan de ene kant doet hij onderzoek naar de dood van zijn oude makker Luke en zijn familie, maar aan de andere kant komt ook hun gezamenlijk verleden om de hoek kijken: de vondst van een verdronken meisje zette twintig jaar geleden hun hele dorp, maar ook hun vriendschap op z’n kop.
Doordat Jane Harper niet één keer meer informatie prijsgeeft dan strikt noodzakelijk, blijft de spanningsboog continu gespannen. Daarbij hebben de belangrijkste personages meer dan genoeg diepgang om ze interessant te maken, ze zijn menselijk. Falk is sympathiek, vriendelijk, maar ook volhoudend. Hij is eventueel zelfs een goede hoofdpersoon om een hele serie omheen te bouwen.
Felice Beekhuis
