De dood sloop door de sneeuw
Wanneer de mieren schreeuwen – Alex Boogers – Uitgeverij Podium – 141 blz.
Deze novelle van Alex Boogers is geschreven naar aanleiding van de tragische dood van de dertienjarige Rotterdamse jongen Sedar Soares. Sedar gooide een sneeuwbal naar een auto en moest dat met de dood bekopen. Het verhaal begint als de verteller van het verhaal – een ex-boxer – in een taxi stapt, om naar een school gebracht te worden. Hij wil daar een lezing houden over wat je van het leven kunt en mag verwachten. Het is erg slecht weer en door de sneeuw zijn de straten moeilijk begaanbaar. De verteller is met het oog hierop vroeg van huis gegaan en heeft dus alle tijd. De taxichauffeur, Gabriel Rivalo, luistert naar hem. En dan zegt hij dat hij zelf ook een verhaal te vertellen heeft. Een verhaal, dat zich op die bewuste dag, precies 10 jaar eerder afspeelde. Gabriel verwacht niet dat de verteller tijd en zin heeft om te luisteren, maar dat blijkt toch het geval. En Gabriel begint te vertellen. Over zijn neefje Shala, over de ramp met de spaceshuttle, over die verschrikkelijke dag in 2003, op 1 februari om precies te zijn.
“Socrates heette hij. Naar de Braziliaanse voetballer. Niet naar de filosoof.”
Socrates was dertien, een boefje van de straat, maar wel een kind dat een goede opvoeding had gehad. Geen kind dat vervelend deed. Respect voor ouderen, dat was hem al jong ingeprent. Socrates, door zijn familie Shala genoemd, wilde voetballer worden. Zijn coach Nico had hem onder zijn hoede genomen. Bij gebrek aan een vader (die was weer terug gegaan naar zijn geboorteland) zag hij Nico als een plaatsvervangende vader. Net als zijn grote neef Gabriel.
Socrates’ ouders kwamen uit Kaapverdië, net als de rest van de familie. Ze vertrokken naar Nederland om hier een beter leven te beginnen, maar al snel miste vooral vader het warme, rustige leven en hij vertrok na de geboorte van zijn zoon. Socrates’ moeder voedde haar dochter en zoon alleen op, bijgestaan door de rest van de familie. Gabriel zal Socrates al een klein broertje, een jongetje waar hij verantwoordelijk voor was.
Tijdens het gesprek in de taxi bespreken Gabriel en de verteller hun bezigheden, hun levens. Het leven van de familie van Gabriel was niet makkelijk, maar wel prettig. De saamhorigheid, het gevoel van weten wat er in de ander omgaat, was voor de familie heel belangrijk.
Op de dag dat de spaceshuttle neerstortte, sneeuwde het heel hard. Maar Socrates liet zich er niet door tegenhouden. Hij wilde naar buiten, spelen met zijn vrienden, sneeuwballen gooien. Iets dat hem fataal werd. Zomaar. Om niets…
Wanneer de mieren schreeuwen wordt vriendelijk verteld door schrijver Alex Boogers. Het verhaal van de dertienjarige jongen raakte hem vooral, omdat hij zelf net vader was geworden. Het leven glipt zomaar door je vingers heen, moet hij gedacht hebben. Simpel kinderspel, niets kwaads in de zin en zomaar ineens ben je weg.
Een mooi verteld verhaal, omgeven door liefde, gevoeligheid, vertrouwen en saamhorigheid. Het zet je even stil, pas op de plaats. Dit gebeurt in Nederland. De dader komt er mee weg. Een besef dat je doet huiveren.
Alex Boogers heeft er een novelle van gemaakt. Voor mij had dit niet gehoeven. Het echte verhaal moet hier heel dichtbij hebben gelegen. Namen, die misschien net iets anders waren, gebeurtenissen die misschien iets mooier zijn gemaakt. Prettiger om te lezen? Misschien. Maar of dat nodig was?
Wanneer de mieren schreeuwen is een boek dat ook als verplichte kost op scholen zou gegeven moeten worden.
Kijk eens hoe het ook kan gaan, het is niet vanzelfsprekend dat je leven soepel verloopt. Geniet van het leven, geniet van elke dag.
Deze boodschap moeten nog heel veel kinderen meekrijgen.
Socrates Sedar Soares wilde voetballer worden. De laatste bal waarmee hij speelde was een sneeuwbal. Met fatale gevolgen…
