De Nederlandse CSI op schrift?
Stille getuigen – Daniëlle Hermans – A.W. Bruna Fictie – 192 blz.
Daniëlle Hermans schrijft thrillers. Stille getuigen is het eerste deel van de LIFE serie. LIFE staat voor Landelijk Instituut Forensische Expertise en dat is het zenuwcentrum van een groep delict onderzoekers. In het verhaal maken we kennis met ‘De Professor’ Alex van Brederode, die geassisteerd wordt door nieuwkomer Suzanne Meijer. Samen met rechercheur Tom Vroom en Madeleine Bekkers, die LIFE met strakke hand leidt, moeten ze de misdaden proberen op te lossen. Het verhaal gaat van start in een park, waar boven een picknicktafel een half lammetje hangt. Het is het zoveelste dode dier dat in dit park gevonden wordt. Agent Boersma vindt het diertje en besluit het op te sturen naar LIFE, voor nader onderzoek.
Diezelfde dag worden de lijken van een pasgetrouwd stel gevonden. In hun bed vermoord en onthoofd. De hoofden zijn op elkaars lichaam geplaatst. Waarom is dit stel vermoord? Alex, Suzanne en Tom proberen alles te onderzoeken, maar worden er niet wijzer van. Dit stel was perfect tot in de kleine puntjes. Waarom zijn ze dan toch vermoord? Er lijkt geen aanwijzing, tot één van de buren opmerkt dat Yvette, de vrouwelijke helft van het stel, niet gelukkig was. En waarom staan nergens foto’s van familieleden?
Een dag later gebeurt precies hetzelfde: weer een stel op deze manier vermoord en ook hier zijn de hoofden verwisseld. Deze vrouw blijkt de dochter van een (niet meer zo) beroemde acteur. Na deze moord wordt meer duidelijk over hoe en wat. De mensen van LIFE proberen te achterhalen wat het verband tussen deze beide stellen is en de uitkomst is verbazingwekkend. Ook bij dit stel speelt een duister verleden mee. Ook hier nergens foto’s van familieleden. Al gauw wordt dan duidelijk waarom Yvette niet gelukkig was en welk groot geheim ze met zich meedroeg. Ook het dode lammetje vindt zijn plaats in het geheel, al vond ik zelf dit gedeelte van het verhaal ietwat overbodig.
Stille getuigen is een titel, die goed gevonden is, al zijn er wel heel veel andere boeken met dezelfde titel. Waarom het boek zo is genoemd, wordt allemaal duidelijk aan het eind van het verhaal en dan pas snap je hoe alles keurig in elkaar past. Persoonlijk vond ik het tamelijk moeilijk om mijn gedachten er bij te houden, want er zijn veel personen, veel situaties, veel omzwervingen en moeilijke wendingen in het verhaal. Het is voor mij net allemaal iets te toevallig en ook al valt het prima in elkaar, het is wat te ingewikkeld om lekker door te lezen. De schrijfstijl van Hermans is prettig, haar schrijfstijl is soepel, al staan er een paar passages in het boek die wat mij betreft overbodig waren. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de aanloop naar de volgende boeken.
Al met al classificeer ik het als een prima thriller, maar dan moet je ook direct door kunnen lezen in de volgende delen. Als los boek krijg je teveel informatie in één keer, al blijft het goed geschreven en zeker boeiend!
