De sierlijke loper
De kinderen van de nacht – Over wolven en mensen – Dik van der Meulen – 372 blz.
Er zijn al heel wat boeken over wolven geschreven en dat zegt genoeg over de fascinatie van de mens voor dit dier. Dik van der Meulen probeert in De kinderen van de nacht te achterhalen waar die aantrekkingskracht vandaan komt. Zoals zo vaak is er niet één specifieke reden voor aan te wijzen. Veel liefhebbers hebben het over de sierlijke, verende tred van de wolf en het mysterieuze en het ongrijpbare van het dier. Een wilde wolf laat zich namelijk niet makkelijk zien. De wolf ziet de mens eerder dan de mens de wolf. Er komen wolvengidsen in dit boek voor die zelden of nooit een wolf hebben gespot. Ze kennen alleen de voetsporen en uitwerpselen, maar dat weerhoudt hen niet om vol overgave op zoek naar hen te gaan.
Zoals de ondertitel al aangeeft, gaat het in dit boek over de relatie tussen de wolf en de mens. Van der Meulen belicht een aantal aspecten in zeven hoofdstukken. Hij trekt er ook zelf op uit om wolven te spotten, onder andere in Yellowstonepark in de Verenigde Staten, waar hij ook daadwerkelijk wolven in het wild ziet, al zijn ze ver weg. Op de achterflap zien we de schrijver met twee arctische wolven die in gevangenschap leven bij Tanja Askani die de beesten houdt op een plek in het Wildpark Lüneburger Heide. Voor honderd euro per persoon kun je daar een meet and greet hebben met haar wolven. Het is voor Van der Meulen en zijn vriendin een onvergetelijke en ook een beetje angstige ervaring. Hij aait, ondanks het verzoek dit niet te doen, een van de wolven. Hier zien we een van de aspecten van de aantrekkingskracht van de wolf. Hij is natuurlijk een voorouder van onze huishonden. Van der Meulen komt met een verklaring waarom vooral vrouwen zich aangetrokken voelen tot wolven. Zij domesticeerden jonge wolven die nog melk nodig hadden en wie hadden er in de tijd voor de veeteelt melk?
Een belangrijk thema in het boek is de omslag van de kijk van de mens op de wolf. Nog niet zo lang geleden werd hij als een duivels dier beschouwd, vraatzuchtig en vals. In de negentiende eeuw kwamen biologen er door observatie achter dat dit beeld moest worden bijgesteld. De wolf is een intelligent roedeldier, dat sociaal is en natuurlijk prooidieren doodt omdat het een carnivoor is, maar wreed of duivels is hij niet. Lange tijd werd de wolf in Europa bejaagd. Aanvankelijk met pijl en boog en daar had de soort weinig onder te lijden. Toen het buskruit naar Europa kwam en er geweren werden uitgevonden, ging de uitroeiing een stuk sneller. In België, Duitsland en Nederland sneuvelden de laatste wolven in de negentiende eeuw. Van der Meulen beschrijft uitgebreid een aantal klopjachten waar hele dorpen, op last van de edelen, aan moesten deelnemen.
Uiteraard behandelt Van der Meulen ook mythen en sprookjes waarin de wolf opduikt, zoals Roodkapje en De wolf en de zeven geitjes. Het waren volksverhalen met een sterk seksuele lading die door de schrijvers o.a. de gebroeders Grimm werden gekuist, zodat ze ook aan kinderen konden worden voorgelezen.
Van der Meulen belicht tenslotte de kentering in het denken over de wolf en de terugkeer in Duitsland waar alweer een tiental roedels voorkomt. Natuurlijk ook de terugkeer in Nederland en de discussie of het wenselijk is de wolf in bepaalde natuurgebieden uit te zetten om de stand van reeën en zwijnen in toom te houden. Over dat laatste is de discussie nog niet verstomd. In Nederland is intussen een commissie opgericht die zich bezighoudt met de terugkeer van de wolf in ons land. Of het ooit tot een populatie van wolven in Nederland zal komen is zeer twijfelachtig, want daarvoor is ons land te dicht bevolkt. De laatste keer dat er een wolf in ons land werd gespot in 2014, liep het dier argeloos over straat. Het was even een hype totdat het dier terugkeerde naar Duitsland en daar werd doodgereden. De kinderen van de nacht is een boeiend verslag van de verhouding tussen mens en wolf. Een aanrader voor elke dieren- en natuurliefhebber.
