De wonderzonnebril van Harm de Jonge
Jonas en de visjes van Kees Poon – Harm de Jonge – Illustraties: Martijn van der Linden – Hoogland & Van Klaveren – 75 blz.
Jonas is thuis met zijn vader. Het is een saaie dag: papa zit te lezen en mama is weg. Papa is te lui om te koken en wil alweer visjes eten. Jonas moet ze halen. Dat lijkt een saai onderwerp, maar dat is het niet als Harm de Jonge het schrijft. Die zet Jonas namelijk een zonnebril op zijn neus en vanaf dat moment is alles anders. Meteen onweert het hevig: De bliksem bijt in de stad en schopt tegen schoorstenen. De huizen kreunen. Er stuitert een dakgoot over de stoep. Als de dakpannen pootjes krijgen en er een krokodil in de gracht zwemt, is het feest compleet. Met deze zonnebril op wil Jonas wel visjes halen voor zijn vader.
Jonas loopt door de stad. Het is een fantastische stad met auto’s als gele snuitkevers, blauwe wespen en oranje lieveheersbeestjes. De tram is een rups geworden. Dan merkt hij dat de mensen ook anders zijn dan anders. En de huizen! Het huis van de groenteboer lijkt op een rodekool en dat van de bakker op een gebakje. Als hij ziet dat de groenteman en de bakker ruzie krijgen en met hun eigen spullen gaan gooien, rent hij snel verder. Hij maakt opnieuw kennis met de winkeliers die in de straat wonen. Joyce, de kapster, knipt hem en bovendien ontmoet hij daar meneer Barrabas. Jan Barrabas is schrijver. Hij is erg verdrietig want hij kan niet meer schrijven; ineens waren zijn fantasiezakjes leeg.
Een eindje verderop woont de tandarts in een reusachtige kies en daarnaast de muzieklerares in een pianohuis. Het zijn niet alleen gewone mensen die Jonas ontmoet, hij maakt ook kennis met Koningin Arabella en haar hofhouding. Zij heeft, net als de schrijver, een probleem. Gelukkig is alles aan het eind van het boek opgelost, kent iedereen iedereen en heeft Jonas’ vader zijn visjes.
Hoewel het verhaal eenvoudig is, weet Harm de Jonge het tot een waar leesfeest te maken: alle personages hebben iets bijzonders mede door het feestelijk taalgebruik. Soms werd het me zelfs iets te veel. Het wonderlijke is, dat ik dat gevoel in de Friese versie niet had. Voeg bij dit fantastisch geheel kleurrijke illustraties van Martijn van der Linden. Die geven de lezer en de kijker nog een extra zetje in de vrolijke bellenblaaswereld van woorden en beelden. Wat ik jammer vond was dat het omslag je op het verkeerde been zette met veel bruine tinten. Dat kan ook komen omdat je toen nog niet die wonderzonnebril op je neus had. Hoewel, een krokodil in de gracht?
De Fryske wurdboarterijkes fan Jant en it fantastyske ferhaal fan Harm
Jonas en de fiskjes fan Kees Poon – Harm de Jonge – Oersetting: Jant van der Weg-Laverman -Yllústraasjes: Martijn van der Linden – Hoogland & Van Klaveren – 75 Siden
Fansels is it verhaal fan Jonas yn it Frysk itselde as yn it Nederlânsk; it ferskil sit him yn de taal. It is knap sa’t Jant van der Weg de wurdboarterijkes fan Harm de Jonge oerset en dêrmei gûchelet. Is it om’t ik sels Frysktalich bin, dat dit boek my noch mear oansprekt?
De yllústraasjes binnen yn beide boeken deselde. Dat betsjut dat de grutte fisk hast achteryn it boek in Fryske flagge op ‘ e kop hat en dat de tekst fan it skildershûs yn beide boeken Nederlânsktalich is. In moai kompromis.
Ek moai dat in Nederlânsktalige útjouwer ek in Fryske ferzy fan it boek ferskine lit. It is in oanrieder, yn beide talen. Om my meie Harm en Jant wol ris wer soks útbringe. Seker it Frysk hat der ferlet fan!
