Depressie: je leeft er mee en je leeft er in
Komiek versus Depressie – Kevin Breel – Pepperbooks – 187 blz.
Kevin Breel (1994) is een succesvol comedian, een cumlaude student, heeft een grote vriendengroep en lijkt de ideale schoonzoon. Hij is alleen ook suïcidaal depressief. Toen hij negentien was durfde hij ten overstaan van drie miljoen kijkers toe te geven dat hij aan depressies lijdt. In dit boek lees je zijn verhaal.
Na een korte inleiding word je in tien hoofdstukken meegenomen door de jeugd en het leven van Kevin. Aan het einde van elk hoofdstuk staat een ‘aantekening’ op een memoblaadje. Die aantekeningen zijn mooie pakkende zinnen. Je kunt ze lezen als advies, maar ook als een hart onder de riem. Enkele zullen rauw binnenvallen, waardoor je aan het denken wordt gezet.
De schrijver geeft zich bloot in dit verhaal. Hij schuwt niets en vertelt alles wat hij heeft meegemaakt, waar hij tegenaan liep en hoe hij het beleefde. De emoties en gevoelens worden zo openlijk neergezet dat ik ze af en toe met verbazing in mij opnam en mij afvroeg hoe iemand er zo goed en sterk uit kan komen. Hij stond op het punt zelfmoord te plegen tot iets wat in hem zat, hem tegenhield en hij de stilte rondom het taboe van depressie wilde doorbreken.
Ondanks het zware onderwerp is het geen zwaar boek en zeker geen zwaar zelfhulpboek. Het geeft op een luchtige, soms grappige, maar zeker vlot leesbare wijze een blik in het leven van een jongen met een depressie. Hij vertelt dat iedereen denkt dat als er iets fout gaat in je leven je in een depressie schiet, maar dat is verdriet. Een echte depressie is als je verdriet voelt als er niets fout gaat in je leven. Zijn hele leven vecht hij tegen beren op de weg, maar vooral tegen de buitenwereld. Het beeld van de buitenwereld ten opzichte van mensen met een depressie is verkeerd. Ben je depressief dan krijg je een stempel opgeplakt.
Door zijn bekentenis en zijn verhaal wil Kevin Breel mensen wakker schudden. De persoon met de depressie vertellen dat het oké is als je niet perfect bent, en dat je je niets aan moet trekken van het stigma van de buitenwereld, je jezelf en je depressie moet accepteren om verder te kunnen gaan. Dat het oké is om hulp te vragen. Maar hij wil ook die buitenwereld op de vingers tikken, omdat zijn gevecht tegen de vooroordelen net zo groot is als tegen de depressie.
Kevin Breel is een mooi en eerlijk mens. Een man met het hart op de tong. Door zijn verhaal weet ik nu veel meer over depressies. Het klinische verhaal kende ik wel uit de studieboeken, maar dit is echte kennis vanuit de belevingswereld van een depressieve mens. Daarnaast hoop ik dat het de schrijver lukt om op zijn manier begrip en acceptatie te krijgen, de laagdrempeligheid van zijn boek zal daar zeker bij helpen .
