Een heerlijk geschenk
De zomer houd je ook niet tegen โ Dimitri Verhulst โ CPNB Boekenweekgeschenk โ 94 blz.
Mag je een meesterwerk verwachten als je een Boekenweekgeschenk krijgt? Je hoopt erop. Er zitten soms best leuke boekjes tussen. Gelukkig steekt De zomer houd je ook niet tegen boven de middelmaat uit, alhoewel het meer moet hebben van de taal dan van het verhaal. Maar juist die taal boeit voldoende om dit boekje tot de betere Boekenweekgeschenken te rekenen. Dimitri Verhulst kreeg de opdracht, begon aan een verhaal dat mislukte en moest als de bliksem aan de slag om wat nieuws te verzinnen, want er was een deadline. Die heb je nu eenmaal met een Boekenweekgeschenk. Knap dat hij dit verhaal voor elkaar bokste.
In De zomer houd je ook niet tegen โontvoertโ een man, Pierre, de totaal debiele puber Sonny uit een inrichting en sleept hem helemaal mee naar Frankrijk, onderwijl vertelt hij het verhaal over de relatie die hij ooit had met zijn moeder.
โEen vegetatieve imbeciel? Nou ja, het etiket dat dit maaksel van een schelere schepper bij dezen kreeg opgekleefd zou wellicht niet het meest wetenschappelijk correcte zijn. Zo er al een term voor dat bijzondere geval was. Behalve zo nu en dan een spastische snok met zijn hoofd of zijn krakkemikkige arm zat er weinig beweging in die jongen.โ
Het boekje staat bol van deze lekker geformuleerde zinnen waar Verhulst het patent op lijkt te hebben en waar Vlamingen toch bedrevener in lijken te zijn dan wij Noorderlingen. Pierre, die zijn leven lang allerlei vrouwen heeft begeerd, vertelt met veel zelfkennis wat overspel met een man doet. Hij was zo verliefd op Sonnyโs moeder dat seks met zijn eigen vrouw ineens op overspel leek. Een man met twee vrouwen is heel alleen. Hij kan bij geen van twee gaan klagen.
In elk geval leverde het overspel met de vrouw geen kind op, want dat wilde hij niet meer op zevenenveertigjarige leeftijd. De zielige kwijlende plant die Pierre ergens op een berg in de Provence volgiet met lekkere rode wijn is van een andere man, een onbekende. Intussen komen we steeds meer te weten over de vrouw en de waanzin die bezit nam van Pierre, die zijn echtgenote verliet om zijn doel, de moeder van Sonny te veroveren, te bereiken.
De zomer houd je ook niet tegen boeit van begin tot eind, dat wel een beetje voorspelbaar is. Verhulst heeft niet veel verhaal nodig om je mee te slepen en je aandacht vast te houden en dat is een kolossaal talent.
