Een onvervalste whodunit

Nieuw bloed – Jet van Vuuren – Ambo/Anthos – 320 blz.

Jet van Vuuren greep dit boek aan om haar eigen scheiding en de dood van haar hond te verwerken. Ze belandt als kattenoppas in alledaagse huizen. Dit bracht haar op het idee van een moordverhaal. Barbara van Eck is net gescheiden en oneervol ontslagen bij de politie, nadat ze een getuige niet al te zachtzinnig heeft behandeld. Ze gaat als kattenoppas aan de slag en voor haar laatste klus komt ze in een seniorencomplex terecht. Al snel blijkt deze alledaagse klus niet zo gewoon, omdat er al snel na haar aankomst een dodelijke bewoner te betreuren valt. En het blijft niet bij deze ene.

Barbara kan de boel niet de boel laten en gaat op onderzoek uit. Ze stuit al snel op verschillende verdachten. Haar ex-collega Ben is de leider van het onderzoek. Met hem heeft ze in het verleden een kortstondige relatie gehad en de relatie bloeit weer op zodra Barbara zich met het onderzoek gaat bemoeien. Ook haar neefje Kevin werkt bij de recherche en ontkomt niet aan haar speurzin. Zal Barbara de dader weten te vinden voordat er nog meer doden gaan vallen? Waarom is de dader uit op deze bejaarde bewoners? En wie is de man die haar ineens begint te stalken en bedreigen?

Wat me als eerste opviel aan dit boek was de cover. Ik heb het bij andere boeken in de crime-serie van Ambo/Anthos ook gezien; alsof het boek oud, versleten, gelezen is. Ik ben iemand die erg zuinig is op haar boeken en ik kan dit dan ook niet aanzien, ook al is het niet echt.

Het boek leest soepel, mede door de kleine hoofdstukken. Tussen het verhaal door zitten kleine cursief gedrukte hoofdstukken, waarin we een kijkje krijgen in het verleden van Barbara. Zo begrijpen we waar ze vandaan komt, wat haar achtergrond is. Naast deze hoofdstukken zijn er ook enkele 4-regelige tussenstukjes, met bedreigingen aan het adres van Barbara. Van wie zijn deze notities? Van de dader? Van een ander onbekend persoon?

Nieuw Bloed is een onvervalste whodunit, iedereen kan het gedaan hebben. Van de oude bejaarde Arthur tot zijn demente vrouw Wilma, werkelijk iedereen in de flat is verdacht. Het einde is aan de chaotische kant, maar wel heel spannend geschreven. Halverwege het verhaal blijkt er nóg een zaak te spelen in het leven van Barbara. Maar daar gaan we in dit boek niet verder achter komen, voer voor een tweede deel dus.

Erica Ganzevles