Een uitgeprocedeerde asielzoeker in huis
Rusteloze benen – Claudia Biegel – Aerial Media Company – 239 blz.
Claudia Biegel debuteerde op haar 54e met haar roman Foute Sarah’s. (2011). Dit debuut werd meteen verwerkt tot een theaterstuk. Claudia heeft culturele antropologie gestudeerd en is zeer maatschappelijk betrokken. Voor Vluchtelingenwerk Nederland heeft ze zich jarenlang ingezet. Haar sociale betrokkenheid is ook in Rusteloze benen terug te vinden.
Rusteloze benen vertelt het verhaal van hoofdpersoon Rosalie. Rosalie is zich niet bewust van de trauma’s die ze overhield aan haar jeugd. Zij is een KOPP kind ( kind van ouder met psychiatrische problematiek). Opgegroeid met een moeder met psychische problemen en een vader die haar in de steek heeft gelaten. Daardoor heeft ze nooit in alle onbevangenheid jong kunnen zijn.
Over het algemeen weet ze zich goed staande te houden. Alleen bij stressvolle gebeurtenissen laat haar zorgvuldig opgebouwde pantser scheuren zien. In grote lijnen leeft ze echter een rustig leven met haar man Wim, zoon Patrick en haar vrijwilligerswerk in het nabijgelegen vluchtelingencentrum. Aan die rust komt een einde wanneer de jonge Afrikaanse vluchteling Joseph uitgeprocedeerd raakt en Nederland moet verlaten. Rosalie neemt hem in huis.
In 45 korte hoofdstukken wordt het verhaal verteld van Rosalie en haar gezin. De vertelstijl is prettig en vlot. Het is een chronologische vertelling in het heden met af en toe een terugblik naar de jeugd van Rosalie vanaf 1973 waarbij zij wordt opgevangen door hulpverleners. Door deze terugblikken krijg je meer begrip voor het karakter van Rosalie. Veel aandacht is er voor de gedachten van de hoofdpersonen. Doordat je leest wat ze denken krijg je een goed beeld van hun karakters en het handelen hiernaar. Soms kan het verhaal hierdoor wat rommelig overkomen, met name de gedachten van Rosalie, maar aan de andere kant is het ook rommelig in haar hoofd dus is het niet vreemd dat er af en toe wordt afgedwaald.
De thema’s zijn zeer actueel maar ik vraag me af of de schrijfster er niet teveel in heeft willen stoppen. Er is het trauma van Rosalie, de band met haar zoon en het moeten los laten, de worsteling van de zoon met zijn geaardheid, de asielzoeker en zijn vele problemen, de verhouding tussen al deze mensen. Persoonlijk vond ik het wel wat veel en daarom bleef het verhaal ook even nasudderen nadat ik het boek uitgelezen had.
Het is de schrijfster wel gelukt om die grote hoeveelheid aan thema’s duidelijk over te brengen en Rusteloze benen met een zeer verrassend en bevredigend einde heeft weten af te sluiten.
Conny Schelvis
