Goed geschreven spannend verhaal
De slang in het paradijs – Latoya Moirae – Zilverspoor – 403 blz.
Latoya Moirae is de schrijversnaam van Latoya Kreffer-Meuris. De oorspronkelijk Limburgse is in 2003, na haar studie, verhuisd naar het westen van het land. Inmiddels woont ze met haar man André in Rijswijk. Moirae is freelancevertaler vanuit het Engels en Duits. Maar het schrijven van boeken is haar grote passie. Op haar zestiende voltooide ze haar eerste romannetje. Haar hobby’s naast het vertalen en schrijven zijn tekenen en schilderen (met name anime) en ze is een sportliefhebber: voetbal, tennis, snooker, golf, badminton en honkbal. Ook wandelt ze graag door de bossen. Vrijwel al deze hobby’s komen terug in De slang in het paradijs, met name in de vorm van Juliëtte.
De slang in het paradijs gaat over de 23-jarige Max. Hij woont nog bij zijn ouders en zijn 18-jarige zusje Juliëtte in Den Haag. Hij heeft van kleins af aan al een hechte band met Juliëtte. Té hecht volgens sommigen, maar zelf trekt hij zich daar weinig van aan. Terwijl bij Max de gevoelens voor zijn zus buitensporige proporties dreigen aan te nemen, is er in Den Haag een Satansekte aan het werk die de mensen schokt. Met regelmaat worden er lijkjes van katten gevonden en worden er zelfs graven geschonden. Max en Juliëtte stuiten tijdens een wandeling in het bos op een offertafel. Tijdens een vakantie in Zeeland zijn broer en zus getuige van een ‘zwarte mis’ en raken ze verstrikt in de gevaarlijke en regelrecht moorddadige praktijken van de sekte. Met gevaar voor eigen leven.
Boeken over sekten en bijbehorende enge dingen doen het altijd goed bij de lezers. Als één van de populairste onderwerpen, heeft Moirae met de satanssekte een goed begin gemaakt om het verhaal van De slang in het paradijs een spannende basis te geven. Het is de combinatie met de vergaande broer-zus relatie die het boek zijn extra dimensie heeft. Dit is dan ook eigenlijk de belangrijkste verhaallijn van De slang in het paradijs, en niet de afschuwelijk daden van de sekte. Hoewel het uiteraard wel samen komt…
De relatie tussen Max en Juliëtte gaat ver. Toch, wanneer de twee strikt gesproken eigenlijk té ver gaan en Moirae de seks uitvoerig beschrijft, voelt het toch niet verkeerd aan. Het is niet plat, het is echt een diepgaande relatie. Moirae heeft hiermee de grens opgezocht, zonder deze daadwerkelijk te overschrijden. Ditzelfde geldt voor de sekte-kant van het boek. Het verhaal zit goed in elkaar, en Moirae noemt verschillende gruwelijke dingen die de sekte uitvoert, zonder dat het echt goor wordt. De coverafbeelding is gruwelijker dan de tekst.
De slang in het paradijs is goed geschreven. Tot op ongeveer drie kwart van het boek is het verhaal zeer meeslepend en is het vrijwel onmogelijk om het boek weg te leggen. Het einde is iets minder bevredigend, maar zeker niet slecht. Al dacht ik vanaf het begin van het boek dat het verhaal zich afspeelde in het nu, omdat de personages al telefoons hebben waarin ze complete adressen kunnen opslaan. Maar gaan ze in hoofdstuk 30 opeens naar een belangrijke voetbalwedstrijd in 2002. Dit was voor mij even verwarrend.
Ik ben blij dat ik De slang in het paradijs heb mogen lezen, en denk dat het zeker een goede aanvulling is voor ieders boekenkast. Het is een toegankelijke thriller voor iedereen die graag over dergelijke onderwerpen leest zonder dat de schrijver daarin te ver gaat.
Felice Beekhuis
