Grinniken om Antoine Guldentops
De trapchauffeur – Marnix Peters – Hollands Diep – 128 blz.
Een mooi vormgegeven boekje met een gekke titel, dat valt op. Dus dan lees je de eerste bladzij en voor je het weet ben je zes hoofdstukjes verder. En dan wil je meer weten over Antoine Guldentops, de trapchauffeur. (Nee, geen tramchauffeur…)
Hij bezoekt om de paar dagen zijn moeder, die in een tehuis voor dementerenden woont. Hij eet in de Ali Baba, bij Hussein, en in de Frit Corner, bij Freddy. In de weekends helpt hij zijn kameraad Norbert met het rondbrengen van De Wachttoren, het blaadje van de Jehova-getuigen en luistert hij naar zijn singles, vooral jarenzestig- en vroege-jarenzeventigspul.
Het stelt allemaal niet veel voor en het wordt er niet beter op als Hussein zijn zus Soraja aan hem opdringt. Antoine bedoelt het allemaal goed, maar het levert hem niets op.
Tijdens het lezen moest ik steeds denken aan Bazip Zeehok van Cees Buddingh. Ook zo’n humoristisch boek over een geïsoleerde figuur, die er steeds het beste van probeert te maken. De grappigheid heeft een melancholieke ondertoon en dat versterkt het verhaal. Je zit als lezer constant te grinniken, maar tegelijkertijd ervaar je ook totaal de treurigheid van het bestaan van Antoine.
De trapchauffeur is een klein juweeltje, waar veel lezers plezier aan zullen beleven. Nu kopen? Klik hier.
