Hoe erg kan een vredesmissie zijn?
Het menselijk lichaam β Paolo Giordano β De Bezige Bij β 320 blz.
Na vijf jaar is eindelijk het tweede boek van Paolo Giordano verschenen. Geen onderwerp kon hem voldoende boeien na De eenzaamheid van de priemgetallen. Totdat hij op uitnodiging meeging met een groep Italiaanse soldaten naar Afghanistan. Dit boek is geen verslag van deze missie, maar zijn bezoek was de inspiratiebron.
Als lezer volg je een groep soldaten. Mannen die over het algemeen net achttien jaar oud zijn en die vol goede moed en leuke verwachtingen (er zijn veel mooie vrouwelijke Amerikaanse soldaten en er is een goed nachtleven) aan de missie beginnen.
Het tegendeel blijkt echter het geval. De groep moet een vooruitgeschoven post bezetten en de soldaten hebben nauwelijks contact met de andere troepen. Af en toe landt er een helikopter of vliegtuig, vooral om eten te brengen.
EΓ©n stap buiten het kamp kan de dood betekenen, want er liggen overal bommen en landmijnen. De verveling slaat steeds heviger toe en dat merk je ook in dit boek. De gelatenheid voel je overal en als er dan eens een actie komt omdat ze konvooi vrachtwagens met Afghaanse chauffeurs naar een andere stad moeten begeleiden(zonder begeleiding is geen optie omdat de chauffeurs als verraders worden gezien door de Taliban) is de spanning om te snijden, maar ook de verveling. De tocht van 50 kilometer duurt vier dagen! Door het bommengevaar moeten ze stapvoets rijden en constant onderzoeken of er onder een verdacht hoopje zand geen bom of mijn ligt.
Het menselijk lichaam is een indringend boek over de gevolgen voor militairen als ze geconfronteerd worden met heftige gebeurtenissen. Ondanks de verveling die er veelal is, is het vooral spannend door de dingen die eventueel kunnen gebeuren. Giordano brengt dit goed onder woorden. De tegenstrijdigheid in de gevoelens van de militairen die steeds depressiever worden en na terugkomst ook nog eens aan hun lot worden over gelaten beschrijft Giordano boeiend. Na afloop van de vredesmissie moeten de soldaten zelf maar weer hun weg in het burgerbestaan weten te vinden. Een boek dat je aan het denken zet.
Nu heb ik een lange tijd geleden De eenzaamheid van de priemgetallen gelezen waar ik helemaal ondersteboven van was. Al een hele tijd was ik benieuwd wanneer er nu een eindelijk een nieuw boek van Giordano zou komen en nou en of het ’t wachten waard was. Een ontzettend mooi geschreven boek waarbij ik echt in het verhaal ging zitten. Perfecte emoties die omschreven zijn, een enorm empathisch vermogen heeft dit boek. Vandaar dat de lezers hem ook hoog hebben gescoord in onze boeken top 10.
Kortom een enorme aanrader wat eigenlijk wel een “must read” is!
Mvg,