Man in crisis
De pruimenpluk – Dimitri Verhulst – Pluim – 151 blz.
In een interview verklaarde Dimitri Verhulst, ik parafraseer even, dat hij zich de laatste tijd had afgevraagd waarom hij eigenlijk schreef. Schrijvers hebben in deze tijd veel minder invloed op de maatschappelijke discussies dan voorheen, maar hij verklaarde dat het voor hem geen optie was om niet te schrijven. ‘Ik kan niet niet schrijven.’ Dit lijkt toch een beetje op een man in crisis en misschien heeft dat zijn weerslag gekregen in dit boek, waarin hoofdpersoon Mattis ook in een crisis verkeert. Mattis woont in een huis aan een afgelegen meer en voert weinig meer uit dan rondhangen, roken en zijn potentie omlaag drinken. Een man die over zijn hoogtepunt heen is en misschien wel in een midlifecrisis verkeert en naar het einde sukkelt. In een soort wanhoopspoging zet hij zijn huis te koop. Hij zal het in de stad nog eens proberen.
In het eerste deel van het boek zien we Mattis in de weer met zijn huis. Hij ontvangt een makelaar, drinkt goedkope wijn, rookt en worstelt onder andere met een kapotte waterpomp.
“Als alles verband houdt met alles, dan waarschijnlijk ook dit: die middag, terwijl ik een glaasje zat te drinken op m’n terras, loste de boom voor mijn eigenste ogen een nog onrijpe pruim, bijna uitdagend zou je zeggen (ik geloof dat ik dit in slow motion zag), en ging enkele ogenblikken later de waterpomp kapot.”
Een reparateur is natuurlijk niet op korte termijn te vinden. De onhandige Mattis probeert de pomp zelf te repareren en faalt jammerlijk. Hij laat het maar zo en doet wel wat van de verkoopprijs van het huis af, mocht zich een koper melden.
Een van de weinige dingen waar Mattis nog enige lol aan beleeft, is een tochtje op het meer met zijn kano. Op een avond vaart hij weer uit. Bij een kleine ondiepe inham gaat hij naakt het water in en wast er zijn haar. Dan wordt hij verrast door de komst van Elma in haar kano, een weduwe die ook een huis aan het meer bewoont. Ze kleedt zich uit en komt ook in het water. Er gebeurt verder niets, maar bij Mattis is een kiem gelegd. Hij wordt verliefd.
Als er serieuze kopers komen voor zijn huis – ze vinden er alles mooi aan – besluit hij op het laatste nippertje de verkoop niet door te laten gaan. Hij blijft bij het meer wonen vanwege Elma. Mattis en zij krijgen een relatie, maar Elma bepaalt het ritme ervan, zij komt en gaat wanneer ze wil.
Mattis beseft dat er een obstakel is waar hij niet omheen kan, namelijk Elma’s overleden man, Erik. Hij is omgekomen bij een verkeersongeval. Als Mattis in Elma’s huis komt, hangen er overal foto’s van Erik en haar tot op de wc toe. Erik was de perfecte man voor Elma en er kleeft geen smetje aan hem. Mattis moet de strijd aanbinden met een dode. Een ongelijke strijd die hij misschien nooit kan winnen.
“Ik was verwikkeld in een oneerlijke concurrentie met een lijk. Iemand die van het lot de tijd niet had gekregen om haar te vervelen, haar te ontgoochelen. Haar liefde voor hem was nooit bekoeld en zou dat ook niet doen. In tegendeel. Gedreven door rouw zou hij worden verheerlijkt, op een piëdestal geplaatst. Zijn minpunten verdoezeld. Wat ik voelde was geen belachelijke jaloezie voor iemand die mij was voorgegaan, het was jaloezie voor iemand die er nog altijd was.”
De pruimenpluk is een liefdesverhaal, een novelle over een man en een vrouw, twee eenzame zielen die elkaar opzoeken. De man is hier de veroveraar die alles in het werk stelt om de vrouw binnen te halen. Het is geen nieuw verhaal en misschien ook niet het beste van Dimitri Verhulst, maar het blijft overeind door de scherpte van de taal. Een aangenaam tussendoorverhaal. Nu maar hopen dat Verhulst zijn kleine crisis overwint en ons nog zal verrassen met meer opwindende boeken.
Boek bestellen!
