Niets is wat het lijkt
Monster – Anton Wolvekamp – Zilverspoor – 200 blz.
Anton Wolvekamp (1976) schreef eerder de trilogie Kinderen van Atlantis en schreef en componeerde de hierop geïnspireerde musical Atlantis. Monster is zijn vierde boek en in een heel andere stijl geschreven.
Hoofdpersoon Thomas is er van overtuigd dat een monster hem belaagt en begint met het opschrijven van zijn verhaal, zodat als hij verdwijnt door dit monster zijn ouders, zusje of wie dan ook weet wat er is gebeurd en hij op deze manier afscheid kan nemen van zijn ouders.
Monster is een op zeer originele wijze verteld verhaal. Thomas spreekt zijn lezer direct toe. Hij schrijft zijn problemen van zich af. Dit gebeurt met een donkere drukletter. Op zijn eigen schrijven geeft hij tussen de regels door in een wat lichtere drukletter commentaar. Vervolgens sluit hij de hoofdstukjes af met notities, wel of niet doorgehaald om zijn verzamelde informatie nog eens op een rij te zetten. Informatie met betrekking tot de identiteit van het monster. Thomas gebruikt voor zijn opmerkingen en kritiek op zichzelf ook veel sarcasme en humor, waardoor je af en toe toch wel glimlachend door het verhaal gaat. Naast zijn speurtocht naar zijn monster, moet hij ook nog eens afrekenen met de dagelijkse problemen veroorzaakt door zijn irritante zusje, zijn zeer vreemde ouders en de nieuwe buren. Thomas is zelf ook wel iemand met een gebruiksaanwijzing waar ik veel sympathie voor op kon brengen. Vervolgens sluit hij af met een grappig nawoord en dankwoord. Waarin sommige lezers zich wel betrapt zullen voelen.
Monster heeft mij aangenaam verrast, was totaal niet wat ik had verwacht in positieve zin. Het boek springt er echt tussenuit.
Femke Schelvis (13) :
Ik vind Monster een geweldig boek! Als je het boek ziet, denk je dat het een heel eng verhaal is. De letters en de hand op de cover vind ik niet zo goed bij elkaar passen. Ik vind de hand een beetje te realistisch voor bij die letters. Misschien komt het omdat ik zelf veel teken dat ik daar meer op let.
De tekst op de achterkant vond ik heel leuk en daardoor was ik nieuwsgierig geworden naar het boek.
Ik vind het boek grappig en verrassend en je bent dus heel nieuwsgierig naar wat of wie het monster is, dus je wilt door blijven lezen.
Je leest eigenlijk het dagboek van Thomas. Hij heeft echter tussen het verhaal door zelf commentaar gegeven op een grappige manier, wat ik erg leuk vind. Ook maakt hij lijstjes met aantekeningen wat het dagboek nog echter maakt. Het verhaal is makkelijk te lezen maar is wel voor 12 plus, want anders denk ik niet dat je alles kunt snappen. Het is zowel voor jongens als meisjes, die van spannende en beetje aparte verhalen houden, leuk.
