Nieuwe politieheld
Zonder gezicht – Stefan Ahnhem – Ambo/Anthos – 474 blz.
Scandinavische thrillers zijn momenteel erg populair. Mijn favoriete detectives zijn de Noorse Harry Hole van Jo Nesbø en de Zweedse Carl Mørck van Jussi Addler-Olsen. Aangezien ik van beide series het tot nu toe laatste deel gelezen heb, was ik toe aan een nieuwe held. Op dat moment kwam het thrillerdebuut van Stefan Ahnhem op mijn pad, die de Zweedse politieagent Fabian Risk introduceert. Ahnem heeft zijn sporen in de schrijverswereld ruimschoots nagelaten door mee te schrijven aan de scenario’s van de tv-serie van Kurt Wallander.
Fabian Risk verhuist met zijn vrouw en kinderen van het bruisende Stockholm naar zijn geboortedorp Tågaborg, om daar bij de plaatselijke politie te gaan werken. De reden van deze verhuizing blijft lange tijd erg onduidelijk, maar gaandeweg het verhaal wordt er af en toe een tipje van de sluier opgelicht wat er precies is voorgevallen bij zijn vorige werkgever.
Net als de meeste rechercheurs is hij een einzelgänger en gewend om zijn eigen strategieën te bepalen. Het team waarin hij terecht komt is echter een hechte groep, die alles met elkaar bespreekt en overlegt. Dat dit gaat botsen is onvermijdelijk.
Risk krijgt op de dag van aankomst in zijn nieuwe woonplaats – en met nog zes weken vakantie met zijn gezin te gaan – direct al een telefoontje van zijn nieuwe chef. Er is een gruwelijke moord gepleegd en het slachtoffer is een oud klasgenoot van hem. Hij gaat direct op onderzoek uit, wetende dat dit niet echt een goed begin is voor het redden van zijn huwelijk. Na het eerste slachtoffer volgt nummer twee, ook een oud-klasgenoot. Risk weet een verband te leggen en al snel hebben ze een dader op het oog. Wat volgt is een spannend kat-en-muis spel.
“Hij werd wakker van de kraaien die op zijn blote buik landden en hun scherpe klauwen in zijn huid drongen. De eerste keren dat hij wakker was geworden, waren ze weggevlucht en hadden hem met rust gelaten. Maar nu lieten ze zich niet meer zo gemakkelijk wegjagen, ze bleven onverschillig over hem heen lopen, steeds ongeduldiger en steeds hongeriger. Het was slechts een kwestie van tijd voordat ze op hem in zouden beginnen te pikken. Hij schreeuwde zo hard als hij kon, waarop ze hun klauwen introkken en krassend wegvlogen”.
In Zonder gezicht zit erg veel spanning in en er gebeurt heel veel. Er is geen moment dat je een hoofdstuk “moet uitzitten” omdat het te saai of traag is.
Risk zelf is echter wel een beetje een uitgekauwd karakter: huwelijksproblemen, eigenzinnig en met veel bagage uit het verleden. Wat ontbreekt is een alcohol – of drugsverslaving.
In het begin was ik in de war toen er geschreven werd over zijn verleden. Ik was in de veronderstelling dat ik een deel gemist had, omdat het leek alsof je als lezer direct moest weten waar het over ging. Later wordt het wel meer uitgelegd, maar wat er nu precies is voorgevallen is mij nog steeds niet helemaal duidelijk. Ik vermoed dat dit in de volgende delen stukje bij beetje uit de doeken gedaan zal worden.
Muziek speelt een grote rol in het leven van Risk. De schrijver gooit dan ook regelmatig stukken van songteksten en titels van liedjes door het verhaal heen. Dit is af en toe erg storend omdat niet alle nummers even bekend zijn.
De hoofdstukken worden afgewisseld met handgeschreven dagboekfragmenten. Heel duidelijk te zien hierdoor is de moordenaar tot zijn daden gedreven werd. Ahnhem heeft hier echter een bijzondere wending aan gegeven, die je absoluut niet ziet aankomen.
Op de achterflap van het boek wordt geschreven dat je sympathie voor de moordenaar kunt opbrengen, omdat hij ook als slachtoffer gezien kan worden. Dat gevoel is bij mij niet naar boven gekomen, omdat de moorden gruwelijk zijn uitgevoerd en ik de dader geen enkel moment zielig of aardig heb gevonden. Harry Hole blijft mijn onbetwiste nummer één, maar ook Fabian Risk kan voor de liefhebbers toegevoegd worden in het rijtje van Scandinavische politiehelden.