Prettig geschreven psychothriller

Eeuwig de jouwe – Daniel Glattauer – vertaald door Gerrit Bussink – Wereldbibliotheek – 175 blz.

Daniel Glattauer (Wenen, 1960) schreef diverse boeken. Enkele bereikten een internationaal miljoenenpubliek: Emmi@Leo – Goed tegen noordenwind en Leo@Emmi – Stormbestendig. In Nederland waren deze romans ook succesvol als toneelvoorstelling. Zijn werk is vertaald in het Engels, Frans, Italiaans en Spaans. Eeuwig de jouwe wordt verfilmd.

Judith, midden dertig en single, is eigenares van een lampenzaak. Hannes, architect, begin veertig, is de droom van iedere schoonmoeder. Ze leren elkaar kennen en Judith geniet met volle teugen van de aandacht van deze charmeur, die zich volledig op haar richt. Toch begint ze het algauw benauwd te krijgen: door zijn voortdurende liefdesbetuigingen en aanwezigheid voelt ze zich door hem gevangengezet. Ze probeert hem uit haar leven weg te krijgen, maar het gaat van kwaad naar erger. Het gaat steeds slechter met Judith, wat Hannes’ liefde alleen maar groter maakt. Totdat ze haar intuïtie volgt en op onderzoek uitgaat. Is Hannes wel de man die hij zegt dat hij is?

Eeuwig de jouwe begint vrij luchtig en relaxt. Judith komt over als een leuk mens met een normaal leven. Ze heeft haar familie, ze maakt lol met vrienden. Ze leidt haar leven en is daar gelukkig mee.
“Pasen verliep volgens traditie. Zaterdagmorgen: op bezoek bij mama. Mama: ‘Hoe gaat het met papa?’ Judith: ‘Dat weet ik niet, ik ga vanmiddag naar hem toe.’ Zaterdagmiddag: op bezoek bij papa. Papa: ‘Hoe gaat het met mama?’ Judith: ‘Goed, ik ben vanmorgen bij haar geweest.’ Zondagmiddag: op bezoek bij haar broer Ali op het platteland. Ali: ‘Hoe gaat het met papa en mama?’ Judith: ‘Goed, ik ben gisteren bij ze geweest.’ Ali: ‘Zijn ze weer samen?’

De schrijfstijl blijft gedurende het hele boek goed. Met Judith gaat het een stuk minder: je ziet haar veranderen van een jonge, krachtige vrouw naar een zwak hoopje ellende. Hannes is altijd daar waar zij ook is, bemoeit zich met al haar vrienden en familieleden, ‘verzorgt’ haar als ze niet zichzelf is. Hannes maakt haar helemaal gek, of hij nu in de buurt is of juist niet. Hij zit in haar hoofd.

Qua schrijfstijl blijft Eeuwig de jouwe luchtig. Het lijkt alsof Glattauer zijn verhaal heeft verteld en dat het daarna is opgeschreven. Het is meer spreektaal dan schrijftaal. Geen ingewikkeldheden, geen poespas. Het verhaal leest lekker door. Judith draagt het verhaal van Eeuwig de jouwe. Als zij zich goed voelt, leest het boek als een trein. Op het moment dat zij zich minder voelt, verliest ook het boek iets aan kracht. Maar dat is juist knap van de schrijver.

Daarnaast zit er ook hier en daar, met name in het begin, wanneer Judith nog op haar best is, een vleugje humor in het verhaal verwerkt, waardoor het boek nog lekkerder leest. Het is een fijn, spannend boek.

Felice Beekhuis