Psychologische thriller met televisie-potentie

Iene Miene Mutte – M.J. Arlidge – Vertaling: Herman van der Ploeg – Boekerij – 373 blz.

M.J. Arlidge schrijft al vijftien jaar voor verschillende Britse crimeseries. Iene Miene Mutte is Arlidges debuut als thrillerauteur, en is het begin van een serie met inspecteur Helen Grace in de hoofdrol.
Een meisje komt halfdood uit het bos rennen. Haar verhaal is nog gruwelijker dan de ergste nachtmerries, maar alles wat ze vertelt is waar. Enkele dagen later duikt er een tweede slachtoffer op, compleet in shock. Er lijkt een verband te zijn. In tweetallen worden mensen ontvoerd, gevangen gehouden en uitgehongerd, waarna ze een duivels dilemma krijgen voorgelegd: een ander doden of zelf gedood worden. Inspecteur Helen Grace en haar team beseffen dat ze jacht maken op een ingenieuze psychopaat die zijn slachtoffers gebroken en vol schuldgevoel achterlaat. Niet alleen als visitekaartje, ze zijn ook de moordenaars. De plaats van het misdrijf blijkt zorgvuldig uitgedacht, maar de slachtoffers lijken lukraak gekozen. Er moet toch iets hen met elkaar verbinden…

Gelijk in hoofdstuk één word je als lezer het verhaal in gezogen. De jonge Amy en Sam zitten gevangen en moeten beslissen wie van hen het mag overleven en wie door de ander zal worden gedood. Daarna komt het verhaal tot rust en komen we langzaam op gang. We leren Helen Grace kennen, ze is net als ieder ander een mens met haar eigen problemen, al uit ze die anders dan jij of ik zouden doen. Maar bovenal is ze een harde politievrouw, die haar werk boven haar privéleven plaatst.

Het boek bestaat uit 117 korte hoofdstukken, die samen heel vlot verslag doen van de gebeurtenissen. Arlidge is duidelijk een tv-man. De vertelstijl is snel, meeslepend en bijna filmisch. Je ziet het zo voor je gebeuren. Daarbij is het verhaal spannend, en vrij heftig. Zoals Arlidge zelf schrijft, is er niets zo fascinerend als een vrouwelijke seriemoordenaar, omdat dit zo zelden voorkomt. Het zou me niets verbazen als er een nieuwe crimeserie uit deze boekenreeks voortkomt.

Zelf had ik graag de zenuwslopende momenten – het kiezen tussen doden of gedood worden – meer uitgebreid gezien, beter uitgewerkt. Dit is toch de kern en de kracht van het verhaal, en ik denk dat Arlidge daar wel wat heeft laten liggen. Maar al met al is Iene Miene Mutte toch wel goed, en heeft Arlidge ruimte gemaakt voor een mooie ontknoping.

Felice Beekhuis

Lees hier het interview met M.J. Arlidge