Reïncarnatie en liefde
Morgan, een liefde – Bas Steman – Nieuw Amsterdam – 319 blz.
Van de meeste boeken, die je bespreekt, is het prima mogelijk een samenvatting te geven van de inhoud, zonder teveel weg te geven. Bij dit boek is dat anders. Ik zal dus slechts een zeer summiere inhoudsbeschrijving produceren.
Steman heeft zijn boek in drie verhaallijnen ingedeeld. De eerste gaat over de ik-persoon en beschrijft o.a. een bedrijfsuitje waarbij de deelnemers gaan parachutespringen. Hij krijgt daarbij een paniekaanval. Samen met zijn vriendin Anne besluit hij een regressietherapie sessie te ondergaan. [Bij Regressie- en reïncarnatietherapie wordt verondersteld dat iemands ziel overgaat in nieuwe personen. In een sessie wordt geprobeerd de vroegere personages opnieuw te beleven.] Deze sessie levert een wonderbaarlijk resultaat op. Telkens lees je dat de auteur probeert zichzelf voor te houden dat alles maar flauwekul is, maar de bewijzen van het tegengestelde stapelen zich op.
De tweede verhaallijn laat het onderzoek zien dat de ik-figuur onderneemt, naar overeenkomsten in de werkelijkheid met de regressiesessie. Hij belandt in Wales, waar hij probeert een zekere Morgan (Mock) te vinden. Anne geeft hem een goede raad: “…signalen zien en tekens volgen…”. De uitkomsten van dit onderzoek moet u zelf lezen.
De geschiedenis van Morgan tot zijn inzet in de Tweede Wereldoorlog is het onderwerp van de derde verhaallijn. Ook daarover wil ik hier liever niets kwijt om de lezer de spanning niet te ontnemen. De ondertitel van het boek, “een liefde” is op te delen in twee liefdes. In het heden de relatie tussen de ik-figuur en zijn vriendin Anne. In het verleden de verloren jeugdliefde van Mock en Betrys.
Steman noemt zijn boek een autobiografie. Dat is tot op zekere hoogte waar. Hij heeft gezegd dat alles wat historisch viel te verklaren naar waarheid in het boek is opgenomen, hoewel hij een klein historisch missertje niet geheel uitsluit. Dat Steman inderdaad de regressiesessie heeft ondergaan blijk uit een opmerking in het AD van 19 maart 2011, waarin de therapeute Marianne Notschaele de sessie met hem aanhaalt. Zoals die nu in het boek naar voren komt, zit je gefascineerd te lezen en je beleeft de hevige emoties van de auteur bijna zelf. Daarnaast gebruikt Steman zijn fantasie, vooral in de derde verhaallijn. Hij noemt de ervaringen bij zijn belevenissen en het schrijven van dit boek “een emotionele achtbaan”. Dit boek zou dus ook in het ‘hokje’ faction passen. Te schrijven over een onderwerp als dit, zou de argwaan kunnen doen wekken dat je met een ‘zweverig’ boek te maken hebt. Niets is minder waar. Steman doet realistisch verslag zonder je in een bepaalde richting te willen duwen. Daardoor is dit boek, hoe je ook denkt over bijvoorbeeld reïncarnatie, voor iedereen goed leesbaar. Maar niet gemakkelijk, je moet je hersens er goed bijhouden, zeker tijdens de gesprekken van Steman met zijn vriend Thom.
Pas op! Dit boek houdt je uit de slaap. Als je eenmaal in het verhaal zit, laat het je niet los. En dat alles ook nog eens met een bij wijle zeer beeldend taalgebruik, waarvan ik u mijn favoriete citaat niet zal onthouden: “Morgan kon nooit een herinnering worden omdat hij altijd een verlangen was gebleven“.
Dit is niet het eerste boek van Bas Steman (1971). Hij publiceerde in 2002 de biografie Tinus! Tinus! Van anorexia tot goud over wielrenster Leontien van Moorsel. In 2003 volgde Ramses Shaffy: Naakt in de orkaan, een biografie over chansonnier en acteur Ramses Shaffy. De auteur studeerde Nederlands en Journalistiek en is getrouwd met de filmregisseuse Ariane Greep. Steman was wielrenner maar moest zijn carrière na een val afbreken. Hij schreef er de (deels autobiografische) roman De Aankomst (2013) over (uitgeroepen tot ‘Wielerroman van 2013’). Hij maakte ook drie wielerdocumentaires voor het tv-programma Andere Tijden Sport. Met de documentaire De Arnhemse lente (2011) won hij de Gouden NL-Award voor de beste Nederlandse televisieproductie van alle regionale omroepen.
Kees de Kievid
