Twee vrouwen door de tijd heen verbonden
Walviseiland – Kimberley Freeman – Vertaald door Mechteld Jansen – De Fontein – 380 blz.
Je kunt je verleden nooit achter je laten, maar je hoeft het ook niet je leven te laten bepalen. Walviseiland vertelt twee verhalen van vrouwen die door de tijd heen met elkaar verbonden zijn, maar in twee totaal verschillende werelden leven. Vrouwen met kracht, met dromen, maar bovenal met hun eigen twijfels en onzekerheden.
Het verhaal begint in 1891, op de bruiloft van Tilly Kirkland. Dolgelukkig is ze met haar echtgenoot Jasper. Nu begint haar leven als volwassen vrouw. Ze staat aan de rand van een nieuw leven met rijkdom en liefde. Dan overlijdt haar grootvader en beginnen er barstjes te ontstaan in haar ooit zo perfecte wereldbeeld. Het leven in het nieuwe huis met haar man herbergt een groot en gruwelijk geheim dat haar hele leven op de kop zet en waardoor ze nog maar één uitweg ziet.
‘Na het eten schoof hij zijn stoel naar achteren. ’Goed,’ zei hij. ‘Welterusten.’ En hij liep om de tafel heen en kuste haar vol op de lippen. Ze dacht aan de eerste keer dat hij haar had gekust: hoe haar lichaam had gereageerd en met een warm gevoel en duizelingwekkend genot. Maar nu wilde ze evenmin door hem gekust worden als door de halfgare vis op haar bord. Ze moest haar best doen om niet te huiveren. In plaats daarvan legde ze zoveel mogelijk warmte in haar lippen en schonk hem, toen hij een stapje terugdeed, haar stralendste glimlach.
‘Welterusten, Jasper,’ zei ze en ze liep de kamer uit.
Ze hoorde hem achter haar rug de salon in lopen en de deur dichtdoen. Dit was het moment, de ene voet voor de andere, rechtdoor de gang in en naar de voordeur. Ze had de deurknop al in haar hand. Ze had de deur al open.
‘Tilly? Wat ben je aan het doen?’ Zijn stem klonk scherp.
Ze draaide zich om. Hij kwam langzaam aanlopen door de hal, zijn gezicht een masker van argwaan en minachting. Hij had een glas cognac in zijn hand. Ze kreeg het heet. ‘Ik … Ik ben…’
Maar hij schudde zijn hoofd. ‘O nee. Nee, nee, nee. Je gaat niet weg. Je kunt niet van me weggaan.’
Ruim een eeuw later kampt schrijfster Nina Jones met een writer’s block. Ze ontvlucht haar uitgever en het drukke leven in de stad en settelt zich in Starwater House, een oud familiehuis in Australië. Daar ontmoet ze de aantrekkelijke Jona en vindt ze in de muren van het huis brieven en dagboekfragmenten van haar overgrootmoeder Eleanor. Naarmate haar writer’s block voortduurt en ze meer en meer te weten komt over Eleanor, wordt ze gedwongen haar eigen geheim prijs te geven en ontdekt ze de raadsels van het huis en haar familie.
Kimberley Freeman is geboren in Engeland, maar haar familie verhuisde naar Australië toen ze drie jaar oud was. Walviseiland is haar tweede boek dat hier verschijnt, na Wilde bloemen. Freeman laat de levens van beide vrouwen elkaar langzaam benaderen. Als lezer merk je pas ruim na de helft van het boek wat ze met elkaar gemeen hebben. Vanaf dat punt raken ze meer met elkaar vervlochten wat leidt tot een spannend, maar mooi einde.
In het verhaal van Tilly is niet iedereen zoals Tilly denkt dat ze zijn. Het zorgt voor een sluimerende spanningslijn die je als lezer gedurende het lezen op de achtergrond voelt meelopen. Ze wordt verliefd, teleurgesteld en opnieuw verliefd. Maar weet ze uiteindelijk haar levensgeluk te vinden? En Nina sluit zich op en af van iedereen, maar wanneer ze de keuze maakt wie ze wel en niet toelaat, is dat voor haar een openbaring. Gedurende het verhaal raakt ze steeds meer gefascineerd door de brieven van haar overgrootmoeder. Zijn deze papieren voor haar een uitweg om haar werk op te pakken en rust te vinden?
Walviseiland is een prachtig boek waarin beide hoofdpersonen hun geheimen en schandalen onder ogen moeten zien. Het is een mooie trigger voor de vrouwelijke lezer: hoe zou jij zelf handelen in deze situatie? Daarnaast bevat het genoeg spanning, onbeantwoorde liefdes, genegenheid, verraad en romantiek om de lezer tevreden aan het lezen te houden.
Gaetana Ferla
