Het verleden reconstrueren met een gat in je geheugen
Black Eyed Susans – Julia Heaberlin – Vertaling: Saskia Peterzon – Kotte – A.W. Bruna – 385 blz.
Op haar zestiende werd Tessa Cartwright door een seriemoordenaar voor dood achtergelaten op een akker in Texas, samen met de lichamen van drie andere slachtoffers. Ze was de enige overlevende, met slechts vage herinneringen aan wat haar was overkomen. Vanaf die dag stond zij bekend als ‘Black-Eyed Susan’, een bijnaam die verwees naar de bloemen de groeiden op de vindplaats van de meisjes. Het was Tessa’s verklaring die de dader in de dodencel deed belanden. Althans, dat dacht ze…
Bijna twintig jaar later ontdekt Tessa bij haar huis een veld vers geplante, bloeiende Black-Eyed Susans. Ze gelooft dat het een teken is van de moordenaar, die nog vrij rondloopt. Bang geworden dat door haar nu een onschuldige vastzit, besluit ze de verdediging te helpen. Maar ze wordt geplaagd door flarden van herinneringen en vreest voor de veiligheid van haar dochter. Wat niemand weet is dat het angstige, fragiele meisje dat Tessa was, een muur van geheimen om zich heen heeft gebouwd.
In Black Eyed Susans probeert Tessa het verleden te reconstrueren om een mogelijk onschuldige gevangene in een Texaanse dodencel te redden. Geen gemakkelijke opgave met een gat in je geheugen. Ieder hoofdstuk maken we een tijdsprong. In het ene hoofdstuk kijken we met de Tessa van nu, die haar best doet zich dingen te herinneren en meewerkt in het onderzoek naar de zaak. In het volgende hoofdstuk kijken we met de jongere Tessa – Tessie – in therapie vlak nadat ze is gevonden in wat haar graf had moeten zijn.
Op het moment dat het boek zich afspeelt, gebeurt er eigenlijk niks meer. In beide tijden wordt er naar een rechtszaak toegewerkt. Tessie wordt klaargestoomd voor haar getuigenis tegen Terell, de volwassen Tessa helpt juist om hem weer vrij te krijgen. Het grote trauma is al achter de rug, het gaat in Black Eyed Susans vooral om de verwerking en de zoektocht naar de waarheid.
Is de echte seriemoordenaar nog op vrije voeten? Zit hij Tessa nog steeds te zieken? Of is Tessa slechts paranoïde? Je kan als lezer alleen maar gissen. Dit is wat het boek sterk maakt. Maar helaas worden de vragen niet helemaal beantwoord aan het einde van het boek, dat is jammer. Wat heeft de moordenaar gedaan met de meisje? Waarom ontvoerde hij hen? De antwoorden op deze vragen hadden het boek net iets spannender kunnen maken.
Black Eyed Susans is een goed boek, is goed geschreven, heeft een aansprekende cover en een goede opbouw, maar het lijkt net niet helemaal af te zijn. Het is misschien wel de minst enge thriller die ik ooit heb gelezen, maar het is een prima roman, met hier en daar wat spannende elementen of intense alinea’s. Het verhaal is in ieder geval wel fascinerend. Black Eyed Susans is een boek in de marges van de bestaande genres.
Felice Beekhuis
