Verstrengelde levens
De winter voorbij – Isabel Allende – Vertaling Rikkie Degenaar – Wereldbibliotheek – 336 blz.
In dit verhaal weet Isabel Allende een gebeurtenis in het heden te vervlechten met de levens en geschiedenis van drie mensen: De Chileense Lucía Manaz die in de Verenigde Staten is komen werken, haar baas en huisbaas Richard Bowmaster en Evelyn Ortega uit Guatemala. Het perspectief in het boek wisselt tussen deze drie personen en soms is er aan alwetende verteller aan het woord. We lezen in etappes over de turbulente geschiedenis van Lucía en over haar trieste ervaringen in Chili. We lezen over het georganiseerde, rustige leven van Richard, dat een opgelegde façade blijkt te zijn om een diep verdriet af te schermen. Door een ongeval komen deze twee mensen in contact met Evelyn Ortega. Via haar lezen we hoe het is als je beide ouders naar de VS vertrekken om te werken, zoals veel ouders in Zuid-Amerika. We begrijpen wat meer over de aantrekkingskracht van gewelddadige bendes en wat een verwoestende invloed deze hebben op het dagelijks leven.
Er komen in kleurrijke beschrijvingen diverse personages voorbij, dit is zeer herkenbaar voor Allendes stijl. Ze gaan allemaal voor je leven, hebben hun eigen verhaal. Hierdoor ben je afwisselend in Chili, de VS, Guatemala, Parijs en Brazilië. We springen per hoofdstuk in het hoofd van één van de personages en wisselen qua tijd van het nu naar het verleden, zelfs binnen de hoofdstukken.
Door een noodlot worden de drie mensen gedwongen om samen op te trekken en een oplossing te zoeken voor een nogal curieus probleem. Tijdens de roadtrip leren ze elkaar en elkaars geschiedenis steeds beter kennen. We krijgen een inkijkje in het leven van mensen zonder perspectief in eigen land, die naar de VS reizen met de hoop op een beter leven, we leren over de gevaren en de uitbuiting onderweg. Eenmaal in de VS staat hen vaak een leven van uitbuiting in de illegaliteit te wachten. En aan de andere kant zijn er dus ook diverse mensen die hiervan profiteren.
De hele kluwen van gebeurtenissen, gevoelens en problemen wordt door Allende op een fraaie manier opgelost en schuldigen worden gestraft , zodat de lezer een gevoel van, zoals Lucía zegt “natuurlijke gerechtigheid” krijgt. Waarna het De winter voorbij eindigt met het prachtige citaat van Albert Camus: “Midden in de winter begreep ik eindelijk dat er in mij een onoverwinnelijke zomer huisde”.
