Wanneer de wereld slaapt – Francesca Albanese
Een persoonlijke, indringende hartenkreet uit Palestina
Verhalen, woorden en wonden uit Palestina, is de ondertitel van dit boek van de Speciaal Rapporteur van de Verenigde Naties voor de mensenrechten in de Palestijnse gebieden. Francesca Albanese (1977), is een Italiaanse advocaat in het Internationaal Recht. Tussen 2003 en 2013 werkte ze voor diverse organisaties binnen de Verenigde Naties, zoals UNRWA in Jeruzalem en UNDP in Marokko. Sinds 1 mei 2022 is ze aangesteld in eerder genoemde functie. Onlangs werd haar mandaat voor drie jaar verlengd.
Toespraak
Het boek begint met een gedeelte van een toespraak die Albanese hield voor de Algemene Vergadering van de VN op 30 oktober 2024. Een citaat hieruit: “Het gaat hier niet om liefdadigheid voor de Palestijnen. Het gaat hier om respect voor de uitvoering van uw taken, waaronder ook de plicht valt van uw eigen staat om krachtig toe te zien op de uitvoering van het Genocide verdrag, om dit misdrijf te voorkomen”.
Opzet
In de inleiding onder de titel “Is solidariteit een politieke afgeleide van liefde?”, beargumenteert de schrijfster uitvoerig de noodzaak tot het schrijven van dit werk en duidt ze de opzet van haar boek. Aan de hand van negen portretten, van kinderen zonder thuis tot oorlogschirurgen, brengt ze de systematische onderdrukking en de actuele genocide in Gaza helder in kaart. (Het boek werd in maart 2025 in Italië uitgebracht). Al meteen in deze inleiding werpt Albanese deze prangende vraag op: “Hoe is het mogelijk dat de waarheid leugen is geworden en de leugen waarheid?” Eigenlijk tracht ze in het hele boek deze vraag te beantwoorden. Nogmaals in haar eigen woorden: “Wat ik hoop te bewerkstelligen is om in duidelijke bewoordingen uit te leggen hoe flagrant onrechtvaardig de dagelijkse realiteit van de Palestijnen is”.
Thematisch
In hoofdstukken met titels als: “Hoe herken je iemand die antisemitisch is?” en “Waar is het thuis van een gevlucht persoon”, behandelt Albanese op een verhalende manier, gestoeld op veel studie, ervaringen ter plekke (Gaza, de bezette westoever, Jeruzalem) de omstandigheden die het leven van de Palestijnen in hun illegaal bezette land onrechtvaardig, gevaarlijk, moeilijk en in toenemende mate onmogelijk maken. De verwoesting van Gaza, het grote aantal burgerslachtoffers door het genocidale geweld is dagelijks in het nieuws en kan niemand zijn ontgaan. Op de bezette westelijke oever van de Jordaan, de Westbank, geldt voor Palestijnen niet het civiele maar het militaire recht. Dit geeft de Israëlische politie en het leger ruime mogelijkheden keihard op te treden. Albanese maakt met tal van voorbeelden duidelijk dat dit ook volop gebeurt. Er worden steeds meer fysieke barrières opgeworpen, controleposten ingericht, reizen wordt steeds meer bemoeilijkt, Palestijnen worden hun huis uitgezet, winkeliers staan voor de keus alleen Israëlische producten te verkopen, of hun zaak te sluiten. Het is een lange, treurig makende opsomming, zeker als men bedenkt dat deze Westbank in de toekomst de kern van een toekomstige Palestijnse Staat zou moeten uitmaken. Albanese maakt heel duidelijk dat realisatie van deze wens verder weg is dan ooit en met de dag onwaarschijnlijker wordt.
Taal en perspectief
Een sterk onderdeel van het boek is de nadruk die Albanese legt op de taal en het perspectief: de Westbank heet “betwist gebied”, maar het is door Israël sinds de oorlog van 1967 illegaal bezet gebied. Palestijnen die zich hiertegen verzetten, worden “terroristen” genoemd in de Amerikaanse en Europese media. Men zou ze ook verzetsstrijders kunnen noemen. Kritiek op de staat Israël wordt al gauw antisemitisme genoemd. Vanuit Israëlisch gezichtspunt is dit gunstig en men tracht op politiek niveau dit als een algemeen geldende waarheid ingang te doen vinden. Al even ontluisterend is het gegeven dat Israël in feite een apartheidsstaat voor de Palestijnse bevolking creëert, zonder dat de Westerse landen en de Verenigde Staten deze ontwikkeling een halt toe roepen.
Hoop
Lezing van dit boek stemt je bepaald niet vrolijk. Gelukkig wordt Albanese bemoedigd door de steun van Palestijnse én Israëlische organisaties en individuen die haar standpunten delen en zich blijven inzetten voor een rechtvaardige en humane toekomst voor de Palestijnen. Ook neemt een aantal Europese landen een kritischer houding aan tegenover de Israëlische politiek mede onder druk van de publieke opinie. Zo zijn er wat lichtpuntjes te noemen. In haar slotwoord getiteld “Hoop als vaste gewoonte”, geeft Albanese de lezer de opdracht mee hoop te houden. Haar boodschap is aan de wereld is duidelijk: het is de hoogste tijd wakker te worden!
Rest mij nog te vermelden dat de opbrengst van de Nederlandse editie geschonken zal worden aan een door Albanese gekozen goed doel. Kopen en lezen dus!
Dick Huitema
Boek bestellen!
