Woede en waanzin
Roxy – Esther Gerritsen – De Geus – 213 blz.
Jonge schrijfster Roxy is getrouwd met de veel oudere Arthur, een succesvol filmproducer. Op een avond bellen twee agenten aan die vertellen dat Arthur is verongelukt. Hij is aangereden terwijl hij met zijn auto op de vluchtstrook stond. Hij was echter niet alleen, maar met een stagiaire van zijn werk en beiden waren naakt. Roxy, nog geen dertig, met dochtertje Louise van drie, probeert krampachtig met dit feit te dealen. Maar al in het begin van het verhaal blijkt dat ze tamelijk alleen in het leven staat, zonder vrienden of vriendinnen. Ze klampt zich min of meer vast aan Feike de jonge oppas en Jane Müller, de assistente van Arthur.
Al snel blijkt dat Roxy moeite heeft om de regie over haar eigen leven te voeren, anderen namen haar veel uit handen, ze kan zelfs niet overweg met het koffiezetapparaat. Ze is boos op Arthur. Boos dat hij overspel pleegde en boos dat hij dood is gegaan en haar zomaar aan haar lot heeft overgelaten. Nu moet ze helemaal alleen voor haar kind zorgen en zowel Arthur als zij, twijfelden eraan of ze daar wel zo geschikt voor was.
De begrafenis komt en Roxy’s ouders komen ook. Vader is truckchauffeur en moeder is een alcoholistische huisvrouw. Ze blijven plakken en trekken tijdelijk in bij Roxy, die nu even de regie over haar leven neemt, maar niet op een heel handige manier. Ze ontvlucht haar eigen huis met Jane, Feike en Louise. Met zijn vieren rijden ze naar Frankrijk, waar de waanzin pas echt toeslaat. Daar verliest ze weer de greep op haar leven en schuift alle verantwoordelijkheden af naar Feike en Jane.
Hoofdpersoon Roxy, is zoals vele hoofdpersonages in de boeken van Gerritsen, een beetje wereldvreemde vrouw die moeite heeft met de omgang met anderen. In haar vorige boek Dorst was er de dochter die de doodzieke moeder kwam verzorgen en het leven van de moeder behoorlijk verziekte door eigenlijk alles te doen wat de moeder niet wilde. Nu is het andersom, de dochter krijgt haar moeder in huis, maar de moeder is vaak niet aanspreekbaar door haar drinkgedrag. Haar vader de trucker is een simpele man, die een beetje zijn eigen gang gaat. Hij is heel gek is op zijn dochter, maar ontkent dat zijn vrouw een drankprobleem heeft.
Roxy is niet, zoals je misschien bij aanschaf zou verwachten, een boek over rouw, maar een boek over bevrijding. Toen ze zeventien was, werd Roxy bevrijd door Arthur en kon ze haar ouderlijk huis ontvluchten. Nu is ze bevrijd van de dominante Arthur, maar nu moet ze zich weer zien te bevrijden van haar ouders en ook van zichzelf. Ze is zevenentwintig met een kind van drie, maar nog niet volwassen. De dood van Arthur heeft haar wakker geschud en ze gaat door een fase van waanzin, maar aan het eind van het boek gloort hoop. Roxy zal het heft in eigen handen nemen, zonder Arthur, zonder Feike en Jane en zonder haar ouders, maar met haar dochter Louise.
Roxy is weer echt een Esther Gerritsen-boek met mooi geschreven dialogen, die je dwingen om bij de les te blijven. Gerritsen is een vrouw met een geheel eigen schrijfstijl, die zich moeiteloos staande houdt in het literaire landschap, zo’n schrijver van wie je gewoon alle boeken moet lezen!
